Δεν είναι υπερβολική, αλλά ούτε η πρωτόγνωρη η συζήτηση που άνοιξε για τη λειτουργία των πανεπιστημίων και ειδικά των σχολών που έχουν εργαστήρια και κλινικές. Από πέρυσι τέτοιο καιρό είχε τεθεί το ζήτημα ενώ μέχρι και πολύ πρόσφατα οι φοιτητές της Ιατρικής κι άλλων Τμημάτων κινητοποιούνταν ώστε να συνεχιστεί το κλινικό έργο και να ολοκληρώσουν με επάρκεια τις σπουδές τους.
Από τη στιγμή που λειτουργούν τα σχολεία γιατί να μη λειτουργούν και τα πανεπιστήμια στα οποία φοιτούν ενήλικες που μπορούν να τηρήσουν τα μέτρα αποστασιοποίησης;
Ακόμα περισσότερο, γιατί δεν βρίσκονται λύσεις για τους σπουδαστές τελευταίων ετών των σχολών που είναι σε κλινικές ή πρέπει να κάνουν πρακτική;
Και μία από τις λύσεις θα ήταν τα συνεχή τεστ και η άμεση ιχνηλάτηση σε περίπτωση μόλυνσης.
Η κυβέρνηση δηλώνει ότι σκέφτεται κάποιες λύσεις, ο χρόνος όμως περνά και φαίνεται ότι θα ωθηθεί η κατάσταση ως… τις διακοπές του Πάσχα και βλέπουμε.
Τώρα ειδικά τελειόφοιτους που πρέπει να έχουν και κλινικές σπουδές θα μπορούσαν να βρεθούν λύσεις. Ακόμα και ο μαζικός εμβολιασμός θα μπορούσε να εξεταστεί- άλλωστε δεν είναι μεγάλος ο αριθμός των φοιτητών και των καθηγητών τους.
Το ζήτημα συνολικά για τα πανεπιστήμια και τα μαθήματα όλων των ετών προσκρούει πάνω στις μετακινήσεις των φοιτητών από περιοχή σε περιοχή. Κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα αλλά διεθνές, αφού η τηλε- εκπαίδευση έχει γενικευτεί.
Κατά συνέπεια, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θέλει κάποιος στην κυβέρνηση από… λάθος υπολογισμό να συνεχισθούν οι ανώτατες σπουδές στη χώρα. Το βαθύτερο ζήτημα είναι αν είμαστε στο χρονικό σημείο εκείνο ώστε να αλλάξει η πολιτική των lockdown και να πάμε σε λελογισμένη όπως λέγεται, σταδιακή, άρση των μέτρων. Είναι το αντίστοιχο ερώτημα για πού τίθεται για την αγορά ή και για την εστίαση. Είμαστε σε ένα τέτοιο οριακό σημείο για να σκεφτόμαστε εναλλακτικές λύσεις; Τα στοιχεία από την έξαρση της πανδημίας δείχνουν ότι όχι. Για αυτό και όλα παραπέμπονται για τον Μάιο και τον Ιούνιο με την ελπίδα ότι η πρόοδος των εμβολιασμών και ο καλύτερος καιρός θα δώσει περισσότερες επιλογές στα χέρια όλων μας.
Μία ματιά στην Ευρώπη
Δύο βιβλία για το θέμα της τρομοκρατίας στην Ευρώπη και των συνεπειών της. Το διεθνώς αναγνωρισμένο μυθιστόρημα "Πατρίδα" του Φ. Αραμπούρου, για την τρομοκρατία της ΕΤΑ, περιγράφει ενδελεχώς τις βαριές συνέπειες που έχουν οι εκτελέσεις στις οικογένειες των θυμάτων και την κοινωνία, αλλά και στις οικογένειες των τρομοκρατών, δίνει, όμως πολύ χώρο και στο ζήτημα του διασκορπισμού των φυλακισμένων μακριά από τους οικείους τους και τις συνθήκες πολύχρονης απομόνωσης στις φυλακές.
Από την άλλη και ο παγκόσμια αναγνωρισμένος Μπ. Σλινκ («Διαβάζοντας τη Χάνα) στο "Σαββατοκύριακο" αναλύει τις επιπτώσεις της σκληρής φυλάκισης στους τρομοκράτες που αποφυλακίζονται και προσπαθούν να επιστρέψουν στην κανονική ζωή.
Και τα δύο λογοτεχνικά παραδείγματα εκφράζουν κοινωνίες που βρίσκονται σε φάση στοχασμού και αναστοχασμού για τον φαινόμενο της τρομοκρατίας στη Δύση με κίνητρο και στόχο να εμποδίσουν νέα φαινόμενα ένοπλης δράσης, αλλά και να κατανοήσουν τους όρους μέσα από τους οποίους παράγεται η ένοπλη βία σε συνθήκες δημοκρατίας.
Ας ρίχνουμε μια ματιά και στο τι συνέβη στην υπόλοιπη Ευρώπη ώστε να κατανοούμε την ιστορικότητα των γεγονότων και να μην καταφεύγουμε μόνο σε κομματικούς διχασμούς και συγκρούσεις στο πολιτικό επίπεδο.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
