Περιμέναμε να περάσουν λίγα 24ωρα και κυρίως να γίνει και η ταφή του παλικαριού από τα Άγναντα, για να γράψουμε κάτι, με το οποίο έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές στα 20 χρόνια πια της δημοσιογραφικής μας καριέρας…
Καταρχάς, στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον αδαή, που επέλεξε ή να κινηθεί μόνος του σε δύσβατες και χιονοσκεπείς περιοχές, χωρίς να κατέχει τη γνώση και την εμπειρία…
Αλλά ακριβώς για το αντίθετο παράδειγμα ενός πρωταθλητή, που ήταν παρά το νεαρό της ηλικίας του έμπειρος και εκπαιδευμένος σε τέτοιες συνθήκες και ορειβατικού σκι και αναρρίχησης…
Επομένως, δεν υπάρχει χώρος για άλλες σκέψεις, του τύπου τι ήθελε και πήγε εκεί που πήγε και γιατί έκανε σκι και όχι κάτι άλλο και ούτω καθεξής…
Παρακολουθώντας όπως και άλλες φορές στο παρελθόν, σε αντίστοιχες περιπτώσεις την διαδικασία ανταπόκρισης του κρατικού μηχανισμού, ένα από τα θέματα που έχει αναφερθεί, είναι αυτό της ετοιμότητας και του χρόνου ανταπόκρισης του ελικοπτέρου διάσωσης…
Το καλοκαίρι του 2019 πριν τις εκλογές είχε εγκαινιαστεί στο Άκτιο η βάση του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ και πράγματι υπάρχει ελικόπτερο εκεί, το οποίο όμως έχει συγκεκριμένες δυνατότητες…
Και όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του Ερμή, έφτασε στην περιοχή, δεν κατάφερε όμως να προσγειωθεί κάπου κοντά, ώστε να μεταφερθεί εκεί το φορείο, ενώ ο συγκεκριμένος τύπος ελικοπτέρου δε διαθέτει το μηχανισμό με το γάντζο για να δεθεί το φορείο με το ελικόπτερο να ίπταται…
Επομένως, χρειάστηκε να περάσουν κάποιες ώρες για να ειδοποιηθεί, να ετοιμαστεί, να φτάσει στο σημείο, να παραλάβει τον νεαρό και να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο Ιωαννίνων ένα ελικόπτερο παντός καιρού, που ανήκει στο Πολεμικό Ναυτικό της χώρας…
Έχει ανοίξει λοιπόν η συζήτηση για το αν θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί το μοιραίο, αν το ελικόπτερο είχε φτάσει γρηγορότερα, χωρίς να έχει χαθεί χρόνος με το ελικόπτερο από το Άκτιο…
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι… Όμως επειδή βρισκόμαστε σε μία περίοδο που αντίστοιχες καταστάσεις προφανώς και πιθανότατα θα μας απασχολούν συχνά – πυκνά, αφού αυξάνει ο αριθμός όσων βρίσκονται σε παρόμοιες δραστηριότητες, άρα στατιστικά και μόνο, θα έχουμε κι άλλα περιστατικά, καλό είναι, να αποφασίσουμε τι θέλουμε…
Και τι χρειαζόμαστε σε επίπεδο υποδομών και με ποιον τρόπο θα το υλοποιήσουμε…
Ναι, είναι ανάγκη να υπάρχει βάση ελικοπτέρου έρευνας και διάσωσης στην περιοχή, με έδρα τα Ιωάννινα… Να σταθμεύει όμως στα Γιάννενα ελικόπτερο των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι αδύνατο βάση του σχεδιασμού που υπάρχει για την ανάπτυξη και διασπορά μονάδων και μέσων…
Μπορεί να «κρατήσει» η περιοχή ένα άλλο ελικόπτερο έρευνας και διάσωσης, με αυξημένες όμως δυνατότητες και προδιαγραφές; Αυτό είναι που πρέπει να συζητήσουμε, γιατί έχει πολλές παραμέτρους…
Πέρα από το κόστος, υπάρχει και το θέμα του προσωπικού και το θέμα της αρμοδιότητας. Σε ποιον θα ανήκει το ελικόπτερο, από πού θα είναι το προσωπικό (χειριστές, διασώστες, μηχανικοί) και ποιος θα έχει την ευθύνη της απόφασης;
Εύκολο είναι, να λέμε ότι θέλουμε ένα ελικόπτερο στα Γιάννενα, και επίσης ένα στον Όλυμπο, ένα στον Ταΰγετο, ένα στα Καλάβρυτα και ένα στον Ψηλορείτη…
Το δύσκολο είναι, να απαντήσουμε σε όλα τα υπόλοιπα… Ας ανοίξει πάντως η συζήτηση γιατί μόνο καλό θα μας κάνει…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
