Καλά, δεν ήταν και η «πρώτη είδηση» αυτό που είπε χθες ο Πρωθυπουργός από την Κοζάνη…
Ότι όσοι δεν εκλεγούν βουλευτές μπορούν να είναι υποψήφιοι στις εκλογές της αυτοδιοίκησης…
Θα μπορούσε καταρχάς να το απαγορεύσει; Με κανέναν τρόπο…
Αλλά, το ζήτημα σε αυτό το θέμα έχει να κάνει μόνο με τους ίδιους τους υποψήφιους;
Δηλαδή, ένας υποψήφιος βουλευτής που δε θα εκλεγεί, θα αποφασίσει έτσι… ελαφρά τη καρδία να θέσει υποψηφιότητα ως επικεφαλής παράταξης, περιφερειακής ή δημοτικής;
Και καλά, ας υποθέσουμε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν υποψήφιο που έχει πραγματικές αξιώσεις και ελπίδες να μπει στο Κοινοβούλιο, αλλά με κάποιον, ο οποίος είτε μείνει οριακά εντός – εκτός είτε με κάποιον που είναι εν ενεργεία βουλευτής, αλλά αποτύχει να επανεκλεγεί…
Θα πει κάποιος, ότι εφόσον ενδιαφέρεται, μπορεί να θέσει υποψηφιότητα οπουδήποτε και να προσδοκά και σε μία πιθανή στήριξη του κόμματος…
Κατανοητό και σαφές, πλην όμως όχι και τόσο αισιόδοξο…
Με ποια προοπτική μπορεί να θέσει υποψηφιότητα στις αυτοδιοικητικές εκλογές, και να έχει και αξιώσεις επικράτησης, εάν μόλις πριν μερικούς μήνες έχει αποτύχει στις εθνικές εκλογές;
Δε θα κουβαλά τη «ρετσινιά» του αποτυχόντα; Και θα ελπίζει σε κομματική στήριξη ένας αποτυχών;
Επομένως, δεν αφορά μόνο τον ίδιο τον υποψήφιο, αλλά αφορά και το κόμμα που τον στηρίζει…
Και αυτά δεν ισχύουν μόνο για τη Ν.Δ, ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας, απλώς με μικρότερο βαθμό πίεσης προς τα πρόσωπα…
Ακόμη όμως κι αν δε μιλάμε για υποψήφιους βουλευτές που θα επιλέξουν την κάθοδο στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η ιστορία με τους αποτυχόντες, έχει ενδιαφέρον…
Έχουμε γράψει και έχουμε υποστηρίξει πολλές φορές, ότι οι φιλοδοξίες όλων είναι απόλυτα θεμιτές…
Και τη φιλοδοξία ή το όνειρο δε μπορεί κανείς να σου το στερήσει…
Ούτε όμως από την άλλη υπάρχει και κάποιος που να σου εγγυηθεί την επιτυχία…
Κάπου εκεί λοιπόν η υπόθεση γίνεται καθαρά προσωπική. Και με κάποιον που έχει επιχειρήσει μία – δύο φορές και δεν τα έχει καταφέρει, ίσως καταλάβουμε και μία ακόμη ευκαιρία που θέλει να δώσει στον εαυτό του…
Με εκείνες τις περιπτώσεις με τις οποίες απορούμε πραγματικά είναι με αυτές των προσώπων που μπορεί να έχουν διατελέσει περιφερειάρχες ή δήμαρχοι στο παρελθόν, μπορεί να έχουν αφήσει και έργο μάλιστα, αλλά να έχουν αποτύχει σε συνεχόμενες αναμετρήσεις…
Ναι, εν υπάρχει μέτρο ή αριθμός συνεχόμενων ηττών σε εκλογές για να πεις, ότι μέχρι εδώ, φτάνει…
Αλλά αν έχουν περάσει 20 χρόνια από την τελευταία σου νίκη, και έκτοτε μετράς μόνο αποτυχίες, με συνεχώς συρρικνούμενα ποσοστά, δεν είσαι υπέρμετρα αισιόδοξος να ελπίζεις, ότι μπορεί να κερδίσεις ξανά;
Και μόνο για λόγους διαφύλαξης της υστεροφημίας, προσωπικά τουλάχιστον, δε θα το επιχειρούσαμε…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
