Ο χρόνος ενώνει τους ανθρώπους για μικρό ή μεγάλο διάστημα, με διάφορους τρόπους

Γιατί να μην μπορεί να κυλίσει αντίστροφα ο χρόνος;

Τον θυμάμαι εκεί στα πρώτα θρανία. Πάντα προσεκτικός, πάντα με τις παρατηρήσεις του. Οι ερωτήσεις του είχαν στόχο τη μάθηση, την εμπέδωση των όσων διδάχτηκε. Οι απαντήσεις του, με λίγα λόγια αλλά σωστές.

Πάντα ήρεμος, πάντα με έναν καλό λόγο!

Αγαπούσε τη μελέτη, τη μουσική και πάνω απ’ όλα τον συνάνθρωπο του!

Τα μάτια του φιλοξενούσαν τους γλυκασμούς του κόσμου. Τα λόγια του ζεστασιά των αχτίδων του Ήλιου.   

Κάθε χρόνο ήταν και καλύτερος μαθητής και φαινόταν, πως θα αξιοποιούσε το μυαλό που είχε.

Χαιρόμουν όταν έβλεπα την πρόοδό του.

Χαιρόμουν κάθε φορά που τον συναντούσα.

Τον άκουσα να τραγουδάει και ένοιωσα πως τραγουδώντας κατάλαβε τη ζωή.

Είχε τη μουσική μέσα του, έτσι ήταν γεμάτος, μια και η μουσική μιλάει για ζωή, για ομορφιές.   

Του άρεσε η ζεστασιά, η αλληλοκατανόηση, η έγνοια, η αγάπη.

Η αγάπη είναι το πολυτιμότερο αγαθό που μπορεί να έχει ο καθένας μας. Χρειάζεται να ζεις μαζί της, να την προστατεύεις, να την κρύβεις στα στήθη σου ή στο ποτήρι σου και να την πίνεις γουλιά-γουλιά.

Τον θαύμαζα για την καλοσύνη του. Η αγαθή ψυχή του ήταν και θα μείνει, φωτεινό αστέρι μέσα στα σκοτάδια της ζωής, στις νύχτες του κόσμου!

Στο καλό Μωυσή και ο δρόμος σου να είναι στρωμένος με νυχτολούλουδα, ρόδα και αγιόκλημα.

Θα σε κρατάμε στην καρδιά μας, δε θα σε λησμονήσουμε.

Καλή αντάμωση.

Γιώργος Μακρίδης