Αφού έχουμε προεκλογική περίοδο θα έχουμε και επισκέψεις πολιτικών αρχηγών. Είναι αυτονόητο. Το θυμίζουμε γιατί τα κόμματα ενίοτε παρουσιάζουν τις επισκέψεις των αρχηγών ως κάποιο είδος πρωτοπορίας, μια κοσμογονία που δεν έχει ξαναγίνει. Κι όμως είναι τόσες φορές που έχουν έρθει στην πόλη και πρωθυπουργοί και πρόεδροι κομμάτων που κανονικά δεν θα ήταν και μεγάλο θέμα.
Βέβαια παλιότερα που ήταν έντονη η κομματική πόλωση, η επίσκεψη του αρχηγού τόνωνε την τοπική κομματική βάση και δημιουργούσε ένα ρεύμα. Κι ακόμα πιο παλιά βέβαια που ήταν και δύσκολα τα ταξίδια, η έλευση ενός πολιτικού ήταν είδηση από μόνη της. Αφού τα κατάφερε να φτάσει εδώ πάνω, στήναμε και μία αψίδα στο Κάτω Τέροβο στην πλατεία.
Με άλλα λόγια ας κρατήσουμε μικρό καλάθι από τις περιοδείες που θα γίνουν το επόμενο διάστημα αρχής γινομένης αυτήν του πρωθυπουργού την άλλη εβδομάδα. Μας ενδιαφέρει σε τι θα δεσμευθούν προφανώς και τέτοιες περίοδοι όπως οι προεκλογικές που τα κόμματα έχουν ανάγκη την ψήφο ίσως να ευνοούν και τη διατύπωση παραπάνω αιτημάτων.
Γιατί κατά τα άλλα η ατζέντα είναι λίγο πολύ διαμορφωμένη την τελευταία δεκαετία. Τα μεγάλα έργα, οι οδικοί άξονες, η λίμνη, είναι όλα γνωστά και αναμενόμενα ως ένα βαθμό.
Κατά συνέπεια, το επόμενο δίμηνο θα κριθούν οι πολιτικοί αρχηγοί κυρίως από το αν έχουν γνώση των θεμάτων που θέτει η τοπική κοινωνία και πώς δρομολογούν τη λύση τους και την προώθηση των έργων. Και θα κριθούν και από τους συμβολισμούς που θα δώσουν με κάποια επίσκεψή τους ή κάποιες συναντήσεις που θα κάνουν. Δεν είναι τόσο εύκολο…
Είναι υποχρέωση η προστασία του πολιτισμού
Μία ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία στην Αθήνα με μηνύματα για τον σύγχρονο πολιτισμό σε όλη τη χώρα. Την Κυριακή, τρία ιστορικά σινεμά του κέντρου της Αθήνας ανοίγουν τις πόρτες τους με δωρεάν προβολές και live για το κοινό, και απευθύνουν κάλεσμα στήριξης, για τη συνέχιση της λειτουργίας τους, μπροστά στο φόβο λουκέτου και αλλαγής χρήσης των χώρων.
Δύσκολο θέμα, αλλά όχι άγνωστο. Αντίθετα πολλά χρόνια τώρα βλέπουμε να αλλάζουν χρήσεις στα ιστορικά κέντρα των πόλεων κυρίως προς όφελος της ψυχαγωγίας, να κλείνουν ιστορικοί πολιτιστικοί χώροι για να γίνουν εμπορικά και ξενοδοχεία, να κατεδαφίζονται κτίρια που κρίνονται πολυέξοδα.
Φυσιολογική εξέλιξη θα μπορούσε να πει κάποιος αν το δει από την πλευρά της ελεύθερης αγοράς. Αυτή είναι η μία όψη. Γιατί υπάρχει και η άλλη όψη που λέει ότι η Πολιτεία πρέπει να λειτουργεί ρυθμιστικά και να μην αφήνει τα πάντα στον «αυτόματο πιλότο» της αγοράς. Αλλιώς γιατί να υπάρχει και οργανωμένο κράτος άλλωστε.
Το ζήτημα δεν είναι αν κάποιος ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να κλείνει ένα θέατρο για να ανοίξει πχ ένα σούπερ μάρκετ. Το έχει και συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Το κράτος όμως έχει υποχρέωση να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες για πολιτισμό των κατοίκων των πόλεων και να παρεμβαίνει ανάλογα. Ακόμα και αγοράζοντας έναν χώρο και ένα κτίριο αποδίδοντάς το στην κοινότητα αν είναι προς το συμφέρον αξιών και παραδόσεων με βάθος και προσφορά. Και το κράτος μπορεί και πρέπει να παρεμβαίνει.
Κάποτε το κέντρο των πόλεων ήταν γεμάτο σινεμά. Σήμερα υπάρχουν πόλεις που δεν έχουν καν μία αίθουσα.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
