Ξυπνήσαμε την Κυριακή το πρωί λίγο πριν τις εννιά, από ένα τηλεφώνημα διαμαρτυρίας αγανακτισμένου συμπολίτη μας…

Και πριν καλά – καλά συνέλθουμε από όσα μας έλεγε, εισπράξαμε κι άλλες διαμαρτυρίες και τηλεφωνικές και με μηνύματα, όπως είδαμε και σχετικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης…

Με τι αγανάκτησαν; Με το «απαγορευτικό» που είχαν βγάλει ο δήμος Ιωαννιτών και η Τροχαία Ιωαννίνων, προκειμένου να διασφαλίσουν την ομαλή διεξαγωγή του ημιμαραθωνίου των 21 χιλιομέτρων…

Άντε πάλι με το δρομικό κίνημα… Που το στηρίξαμε ως μέσα ενημέρωσης, ως τοπική κοινωνία, ως τοπικοί φορείς, αλλά νισάφι πια…

Έχει χαθεί το μέτρο και δυστυχώς, φοβόμαστε, ότι μπορεί να γίνουν χειρότερα τα πράγματα, αν δε μπει ένα φρένο και κυρίως αν ο δήμος Ιωαννιτών, η περιφέρεια Ηπείρου και η Τροχαία, ως άμεσα εμπλεκόμενοι δε φροντίσουν οι ίδιοι να βάλουν κάποιους αυτονόητους περιορισμούς…

Μέχρι πριν μερικά χρόνια είχαμε μόνο τον Γύρο της λίμνης, που πλέον έχει μετονομαστεί σε Ioannina Lake Run και είναι πράγματι μία τεράστια για τα δεδομένα της πόλης μας διοργάνωση, που διεξάγεται σε επαγγελματικές συνθήκες και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι…

Πλέον όμως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, που άνοιξη και φθινόπωρο, μία – δύο Κυριακές κάθε μήνα, έχουμε κι από έναν αγώνα δρόμου, τοπικού ενδιαφέροντος, αλλά με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα.

Την ταλαιπωρία της πλειονότητας των κατοίκων της πόλης, που δε μπορούν να μετακινηθούν, των επισκεπτών που πέφτουν πάνω σε χάος και μία κατάσταση που προκαλεί εκνευρισμό λόγω της ελαφρότητας με την οποία κάποιοι εισηγούνται και κάποιοι άλλοι αποδέχονται και αποφασίζουν…

Τις δύο τελευταίες Κυριακές έγιναν το Run Greece και ο Ημιμαραθώνιος αντίστοιχα, με εκκίνηση και τερματισμό την πλ. Μαβίλη…

Από το Πέραμα μέχρι την Ανατολή τα πάντα ήταν αποκλεισμένα, για τις μετακινήσεις των πολιτών με Ι.Χ λόγω του αγώνα!

Κάτοικοι να μη μπορούν να κυκλοφορήσουν, εκδρομείς – μέλη ΚΑΠΗ να αποβιβάζονται από τα λεωφορεία στο Ρολόι και να τους λένε να περπατήσουν ως το παραλίμνιο και να επιστρέψουν πεζή, άτομα με κινητικά προβλήματα να μη μπορούν να εξυπηρετηθούν με ταξί, δρομολόγια του Αστικού ΚΤΕΛ να μην εκτελούνται…

Γιατί; Επειδή οι διοργανωτές κάθισαν σε ένα γραφείο και χάραξαν μία διαδρομή, όπως τους φάνηκε βολική, την κατέθεσαν ως πρόταση στον δήμο και την Τροχαία, αυτοί αποδέχθηκαν και ας κόψουν το κεφάλι τους όλοι οι υπόλοιποι…

Αυτό ακριβώς έγινε. Η χάραξη της διαδρομής των 21 χλμ. ήταν από την πλ. Μαβίλη, ανέβαινε στην Καραμανλή, και μετά Κουντουριώτη, Παπανδρέου, αναστροφή στο τέλος της και επιστροφή, πλ. Μαβίλη, παραλίμνιο, Γαριβάλδη, Ακτή Μιαούλη, Βογιάννου, Νικοπόλεως, Παπαναστασίου, Κατσικάς, 3η γέφυρα ποδηλατόδρομου και επιστροφή μέσω παραλιμνίου στην πλ. Μαβίλη!

Η μισή πόλη λοιπόν αποκομμένη για πέντε περίπου ώρες! Όχι, βρε παιδιά. Δε μπορεί να γίνεται έτσι… Εμείς δε θα υποδείξουμε διαδρομές, που είναι εύκολο όντως, αλλά θα πούμε ετούτο.

Τον περασμένο Αύγουστο παρακολουθούσαμε τον αγώνα των 20.000 βάδην στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου, όπου κέρδισε το χρυσό η Ντρισμπιώτη. Ξέρετε τι διαδρομή είχαν στο Μόναχο; Μία κυκλική διαδρομή σε ιστορική συνοικία της πόλης μήκους πέντε χιλιομέτρων, την οποία έκαναν τέσσερις φορές!

Αλλά βέβαια εκεί είναι Μόναχο και Ευρωπαϊκό στίβου, δεν είναι βόλτα στο παραλίμνιο, που μερικοί τη βλέπουν σαν το νέο… νυφοπάζαρο.

Τα γράφουμε γιατί και εισπράξαμε την αγανάκτηση – και δεν ήταν η πρώτη φορά – και την καταλαβαίνουμε απόλυτα. Και επιτέλους, δε γίνεται φορείς που επιχορηγούν κιόλας έναν αγώνα (βλ. δήμος – περιφέρεια), παρότι υπάρχει κόστος εγγραφής, να μην έχουν λόγο για να μην προκληθούν προβλήματα, ούτε η Τροχαία να δέχεται όποια διαδρομή της προτείνει ο εκάστοτε διοργανωτής…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ