Τα επεισόδια βίας, συχνά πολύ σκληρής, είναι συνεχή και επαναλαμβανόμενα. Και δεν παρουσιάζονται γιατί ίσως τα φωτίζει περισσότερο η δημοσιογραφική έρευνα ούτε υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες που τα αναδεικνύουν. Υπάρχει η βία, χάνονται ζωές ανθρώπων, υπάρχει θέμα εγκληματικότητας.

Επείγει ίσως να αναδειχτεί ιδιαίτερα το πρόβλημα της νεανικής εγκληματικότητας. Κι αυτό γιατί στους νέους υπάρχει ακόμα η ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει κάτι, ότι υπάρχουν τα περιθώρια για την αλλαγή συμπεριφορών και της κατεύθυνσης που έχει η πάρει η ζωή τους. Είναι προφανές ότι μια οργανωμένη κοινωνία βάζει ψηλά στην ιεράρχηση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει την προστασία των παιδιών. Προστασία ακόμα και από τον ίδιο τον εαυτό τους κάποιες φορές.

Για τα αίτια της εγκληματικότητας των νέων υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες στη χώρα μας που μπορούν να δώσουν την εικόνα και να παρουσιάσουν και λύσεις. Το κράτος οφείλει να δίνει το λόγο στους ερευνητές και τους επιστήμονες.

Οφείλει όμως να παρεμβαίνει. Γιατί εκεί μοιάζει σήμερα να υστερεί. Το κράτος οφείλει να είναι παρών εκεί που είναι ο χώρος των αρμοδιοτήτων του. Στο σχολείο, στις πόλεις, στα πεδία της εκπαίδευσης και του πολιτισμού, εκεί που διαμορφώνονται οι συνειδήσεις και οι ψυχές των νέων ανθρώπων.

Η οργανωμένη κοινωνία και το κράτος της μέριμνας και της πρόνοιας δεν πρέπει να αποσύρονται, δεν πρέπει να υποχωρούν. Εκεί, στην έλλειψη και την απουσία γεννιέται συχνά η άρνηση και η αντίδραση.

Οι ωραίες εκπομπές της τηλεόρασης

Τώρα που η ΕΡΤ 2 δείχνει παλιές εκπομπές έβλεπα μία συνέντευξη του Ανταίου Χρυσοστομίδη με τον Αντρέα Καμιλλέρι, τον σπουδαίο Ιταλό συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας. Τι ωραία κουβέντα. Για τη μαφία, τον φασισμό, το αστυνομικό βιβλίο στην εποχή μας. Σαν να έμπαινες βαθιά στον κόσμο της πολιτικής, στις κοινωνικές αλλαγές του 20ου αιώνα, στη λογοτεχνία, σε όλα αυτά που ζούμε.

Γιατί τη μνημονεύω αυτήν την εκπομπή, τις Κεραίες της Εποχής μου; Γιατί ήταν μία εξαιρετική σειρά προφανώς, αλλά και γιατί όταν βγήκε θεωρούσαμε αυτονόητο ότι έπρεπε η τηλεόραση να έχει τέτοιες εκπομπές. Θεωρούσαμε δεδομένο ότι βλέπουμε τέτοια ωραία προγράμματα, για να μνημονεύσουμε και το Μονόγραμμα για παράδειγμα.

Και να που ήρθαν τα χρόνια και μας λείπουν. Γιατί συνολικά η τηλεόραση δεν έχει πια τέτοιες εκπομπές που να αναδεικνύουν τρν βαθύ πολιτισμό της εποχής μας. Γιατί υπάρχει πολιτισμός και σήμερα αλλά θέλει να βρεθούν οι τρόποι να φτάσει στο μεγάλο κοινό της τηλεόρασης. Μακάρι να το έβλεπαν έτσι και οι υπεύθυνοι των καναλιών.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr