Είδες τα συντρόφια;

Η αποκάλυψη της σχετικής ιστορίας με το δικαίωμα των πολιτικών προσώπων, εν ενεργεία βουλευτών και υπουργών να συμμετέχουν στις διοικήσεις off shore εταιρειών είναι εξαιρετική…

Όχι για την δημοσιογραφική αποκάλυψη, αφού και αυτό, όπως και όλα τα υπόλοιπα θα έβγαιναν ή θα βγουν στη φόρα κάποια στιγμή…

Αλλά γιατί αναδεικνύει μία άλλη παράμετρο, που είναι ποιος ή ποιοι τελικά είχαν διαβάσει το πολυνομοσχέδιο με τη νέα συμφωνία, που περιλαμβάνεται σε έναν τόμο 7500 σελίδων;

Νωρίς δικαιώνεται ο Χρυσοχοϊδης, εδώ που τα λέμε…

Ο άνθρωπος είχε πει την αλήθεια, ότι δεν το είχε διαβάσει το μνημόνιο που είχε ψηφίσει κι έπεσαν να τον φάνε…

Ετούτοι εδώ που μας λένε κιόλας ότι το δικό τους μνημόνιο είναι μεν αναγκαίο, αλλά είναι καλύτερο από τα προηγούμενα, ποιόν κοροϊδεύουν;

Και να μη βιάζονται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικοί και μη, να υπερασπιστούν τις προβλέψεις του πολυνομοσχεδίου, ότι δήθεν εφαρμόζει η κυβέρνηση κάτι που ισχύει σε όλες τις χώρες της Ε.Ε…

Γιατί θα εκτεθούν πριν καλά – καλά καταλάβουν τι έχει γίνει…

Εκείνος βέβαια που δείχνει αμετανόητος είναι ο Κατρούγκαλος…

«Μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νερό ή ρεύμα» δήλωσε χθες υπεραμυνόμενος των αυξήσεων στις τιμές στα συγκεκριμένα είδη.

Αν δεν έχεις τρελαθεί, το να καθίσεις να ακούσεις και να προσπαθήσεις να μπεις στην ψυχολογία του Κατρούγκαλου, είναι μία καλή ευκαιρία να το… χάσεις!

Υποτίθεται, ότι ο κεντρικός στόχος των μέτρων της κυβέρνησης είναι να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους…

Πως μπορούν να αυξηθούν τα έσοδα όταν μειώνεται η κατανάλωση;

Με την αύξηση των συντελεστών φορολόγησης, η κατανάλωση μειώνεται, άρα και τα έσοδα…

Επομένως, το επιχείρημα ότι μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τσιγάρα ή καφέ, ανταποκρίνεται μεν στην πραγματικότητα- όντως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά – όμως, δεν ικανοποιούν τον κυβερνητικό στόχο…

Πόσα θες να μας τρελάνεις υπουργέ μας;

Του Αλέξανδρου Παπαδόπουλου