Η Μαρία Παπαγεωργίου, μια νέα τραγουδοποιός που έχει όμως ήδη αναγνωριστεί για το διακριτό της στίγμα στην ελληνική μουσική σκηνή, έρχεται στα Γιάννενα αύριο Σάββατο 4 Μαρτίου, για μία εμφάνιση στον Πολυχώρο Αγορά. Λίγο πριν έρθει στην πόλη μας είχαμε μια συζήτηση για τη μουσική δημιουργία σήμερα.
Είστε σε μία περιοδεία στην περιφέρεια. Τι μας φέρνετε στα Γιάννενα, τι να περιμένουμε να ακούσουμε; Επιλέγετε τραγούδια από ένα ευρύ φάσμα και «παντρεύετε» διαφορετικά μουσικά είδη.
Φαίνεται να παντρεύω διαφορετικά είδη μουσικής, όμως η βάση στα τραγούδια είναι, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, μια. Έχουμε μεγαλώσει πια ως γενιά πολυπολιτισμικά, μπορούμε να "τρυπώσουμε" σε κάθε χώρα, μπορούμε να πάμε πίσω στο χρόνο. Μέσα μας κουβαλάμε πολλή μουσική, αν την εναρμονίσουμε σωστά, τότε ναι, πιστεύω πως σε ένα πρόγραμμα χωράνε πολλές αλήθειες. Ουσιαστικά, λοιπόν, θέλω να φέρω κοντά σας όλη τη "Μαρία", με τραγούδια που αγαπήθηκαν τέσσερα χρόνια τώρα στην Αθήνα και πλαισιωμένη από πέντε εξαιρετικούς φίλους μουσικούς.
Τι είναι αυτό που σας εμπνέει και δημιουργείτε σήμερα; Πολλοί πιστεύουν μετά και την κρίση, ότι έχουν ισοπεδωθεί όλα…
Δεν πιστεύω ότι έχει ισοπεδωθεί η δημιουργία αυτή καθαυτή, αλλά ο χρόνος που της δίνουμε, η όρεξη και η περιέργεια που διαθέτουμε (ή που τελικά δεν διαθέτουμε) για να δώσουμε στην τέχνη βαθύτερα νοήματα και ερμηνείες. Ο έρωτας, ο φόβος, η κοινωνία, η ζωή, ο θάνατος, η γυναικεία φύση ήταν πάντα σημεία αναφοράς στο τραγούδι και σήμερα υπάρχουν και ανθίζουν μέσα από αυτό πολύ όμορφα. Υπάρχουν διαμάντια εκεί έξω που δεν μπορούν να φτάσουν στον ακροατή. Από την άλλη υπάρχει μια ευκολία στο να μπορεί πια ο καθείς να παράξει ένα μετρίου επιπέδου έργο. Ίσως για αυτό υπάρχει η αίσθηση της μετριότητας. Η κρίση όμως πιστεύω πως τελικά θα μας βγάλει από τη μετριότητα αυτή.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να κάνεις μουσική σήμερα στη χώρα μας ή να δημιουργήσεις γενικότερα;
Είναι πολύ εύκολο να δημιουργείς σε ένα πρώτο επίπεδο. Όλοι έχουν μια κιθάρα σπίτι, ένα υποτυπώδες home studio, μια στοιχειώδη μόρφωση να φτιάξουν μια ρίμα. Το να φτάσεις όμως σε ανώτερα επίπεδα δημιουργίας και κάθαρσης θέλει πολλή δουλειά, πολύ χρόνο και διάθεση να ρισκάρεις. Να ρισκάρεις να μην γίνεις "ραδιοφωνικός" ή αρεστός σε όλους. Νομίζω ότι συμβαίνει λοιπόν το εξής στενάχωρο: τα "μεγάλα έργα" απαιτούν χρόνο, προσπάθεια και χρήμα. Απουσίας χρημάτων ο δημιουργός δίνει τον παραγωγικό χρόνο του σε άλλες εργασίες για να βγάλει τα προς το ζην. Ο πολύτιμος χρόνος χάνεται και το "μεγάλο έργο" πολλές φορές καταλήγει μέτριο. Από την άλλη, όταν έρχεται κάτι διαφορετικό να ταράξει τα νερά, δεν υπάρχει σύστημα (παραγωγοί, Ραδιόφωνο, ήρεμη ακρόαση) για να ευδοκιμήσει. Καταλήγω στο ότι είναι εύκολο να κάνεις τα ίδια και τα ίδια, μα πολύ δύσκολο να μείνεις πιστός στο όνειρό σου για διαφορετικότητα.
Σκέφτεστε καθόλου το «τι θέλει το κοινό»; Υπάρχουν άνθρωποι για παράδειγμα, που ακούνε μουσική για παρηγοριά, άλλοι για εκτόνωση, κάποιοι για να εμπνευστούν…
Φυσικά και το λαμβάνω υπόψιν και δεν θεωρώ καθόλου τυχαία αυτήν την σχέση που έχω αναπτύξει με τους ανθρώπους που ακούν τη μουσική μου. Όσοι βρισκόμαστε εκεί πάνω θεωρώ πως οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς, να προτείνουμε καινούρια πράγματα, να εξερευνούμε δηλαδή τη μουσική και να την χαρίζουμε στους ακροατές, βάζοντάς τα όμως όλα αυτά σε μια βάση που στόχος θα είναι να βιώσει ο ακροατής όλα αυτά που αναφέρεις. Είναι σαν να ξεκινώ με γνώμονα τι είναι η Μαρία, αλλά το τέλος του νήματος είναι πώς θα φύγεις, εσύ που ήρθες να την ακούσεις, καλύτερος άνθρωπος. Αυτό είναι το δύσκολο πάντρεμα, η δύσκολη ισορροπία.
Κάνετε σχέδια για το μέλλον; Τι θα θέλατε να κάνετε τα επόμενα χρόνια;
Αλίμονό μας αν δεν ονειρευόμαστε για το μέλλον! Θέλω να είμαι ελεύθερη να συνεχίσω να εκφράζω ό,τι κουβαλώ, να ακούω τα θέλω και όχι τα πρέπει. Να μεγαλώσει κι άλλο αυτή η υπέροχη οικογένεια που έχω φτιάξει με τους συνεργάτες και τους ακροατές και να μπορώ να αφουγκράζομαι συνέχεια τον εαυτό μου και το περιβάλλον μου. Την εποχή τη δική μου και αυτή που έπεται.
Συνέντευξη ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
