Πραγματοποιούνται σήμερα στη Θεοτόκο, κάπου ψηλά στο Γράμμο, τα εγκαίνια λειτουργίας του Μουσείου και του μνημείου για τα θύματα του Δημοκρατικού Στρατού την περίοδο του εμφυλίου…

Έχοντας καταθέσει δημοσίως την άποψή μας για τους εκατέρωθεν εορτασμούς και τις εκδηλώσεις μνήμης των θυμάτων του εμφυλίου, εδώ και καιρό, πήγαμε προχθές στη συνέντευξη τύπου στα γραφεία του ΚΚΕ για την προαναγγελία της εκδήλωσης…

Μία εκδήλωση που έχει όπως αντιλαμβάνεστε καθαρό κομματικό – πολιτικό πρόσημο με το ΚΚΕ σε πρώτο πλάνο…

Απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα του ΚΚΕ και άλλου κόμματος να εκφράζεται με τον τρόπο που θέλει, προσεγγίζοντας από τη δική του πλευρά την ιστορία του εμφυλίου…

Εμείς λοιπόν ρωτήσαμε τον γραμματέα περιοχής κ. Τριάντη εάν στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει χώρος και πολύ περισσότερο αναγκαιότητα να στήνονται τέτοια Μουσεία και μνημεία, που παρουσιάζουν βέβαια τα θύματα της μίας πλευράς…

Άλλο είναι να έχουμε ένα κοινό ιστορικό ντοκουμέντο και μία συνολική απεύθυνση στους νεκρούς του εμφυλίου και άλλο να έχουμε τη μία πλευρά…

Η πρώτη απάντηση ήταν ότι ούτε σήμερα μπορεί να επιτευχθεί εθνική ομοψυχία, γιατί από τη μία πλευρά έχουμε τους εργοδότες – υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος και από την άλλη τους εργάτες, που θα πρέπει να παλεύουν καθημερινά…

Ναι είπαμε, αλλά εκεί χάθηκαν ζωές και από τις δύο πλευρές και κάπως ακούγεται να παρουσιάζονται τα θύματα της μίας πλευράς…

Η απάντηση ήταν πως ο εμφύλιος ήταν ένας δίκαιος πόλεμος, μετά το «λάθος της Βάρκιζας» και πως είναι λανθασμένη η προσέγγιση πως και οι δύο πλευρές έχουν τις ίδιες ευθύνες…

Η τρίτη μας προσέγγιση αφορούσε περισσότερο το συναίσθημα. Και τι θα κάνετε, ρωτήσαμε, εάν σε ένα κοντινό χωριό, κάποιοι της άλλης πλευράς θέλουν να ανεγείρουν το δικό τους Μουσείο και μνημείο για τα «δικά τους» θύματα;

Δε θα έχει έρεισμα στο λαό μία τέτοια προσπάθεια και δεν πρόκειται να το κάνουν, ήταν η απάντηση… Μπορεί να είναι κι έτσι, τουλάχιστον για την περιοχή του Γράμμου…

Σε άλλες περιοχές όμως, δε συμβαίνει το ίδιο. Κι εκεί, φανταζόμαστε, θα υπάρχουν κάποιοι που δε θέλουν ούτε να ακούν για την άλλη πλευρά…

Έτσι όμως, δε θα προχωρήσουμε… Μας τρομάζει σε προσωπικό επίπεδο, αυτή η επιθετική ρητορική, που ακουμπά και την αναθεωρητική προσέγγιση της ιστορίας από το ΚΚΕ…

Γιατί, ακούμε και παρόμοιες προσεγγίσεις και από την άλλη πλευρά, που εκφράζεται κυρίως από την ακραία δεξιά…

Και σκεφτόμασταν χθες, ποια ιστορία διδάσκουν οι εθελοντές καθηγητές που παίρνουν μέρος στα δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα του ΠΑΜΕ;

Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε, ότι διδάσκουν ό,τι λέει το σχολικό εγχειρίδιο. Δεν το κάνουν φυσικά, ούτε οι ακροδεξιοί στα δικά τους δωρεάν φροντιστήρια…

Και κάπως έτσι, έρχονται και οι επόμενες γενιές, έχοντας διαμορφώσει συγκεκριμένες και διαφορετικές απόψεις περί της ιστορίας του εμφυλίου…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ