Το κλειδί είναι στην ταυτότητα που θα πάρει η κοινωνική δυσαρέσκεια

Είναι πολύ κουραστική όλη αυτή η συζήτηση για τα αγγλικά του Τσίπρα ή τις ατάκες του Μητσοτάκη. Υποτίθεται ότι αποτελούν ψηφίδες ενός ασύμμετρου πολέμου επικοινωνίας που η κάθε πλευρά θέλει να φθείρει όπως μπορεί τον αντίπαλο.

Τίποτα ουσιαστικό δεν βγαίνει από κάτι τέτοια. Και τίποτα δεν αλλάζει ως προς τα βασικά. Απλώς οξύνεται πιο πολύ το πολιτικό κλίμα που είναι ήδη επιβαρυμένο από όσα συμβαίνουν στο πεδίο της πραγματικότητας και των κοινωνικών προβλημάτων. Γιατί, αν κάτι μπορεί να αλλάξει, να ασκήσει επιρροή στο πολιτικό σκηνικό, είναι μόνο η κατάσταση της κοινωνίας.

Και γι’ αυτό και δεν έχουν σημασία αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου, πλην της καταγραφής γενικών και μόνο τάσεων. Όταν προκηρυχθούν οι εκλογές, τότε και μόνο θα φανεί και η εκλογική κίνηση του κόσμου και θα αρχίσουν να καταγράφεται η κλιμάκωση των πραγματικών τάσεων. Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι πολιτικοί βέβαια και το γνωρίζουν και τα σημερινά κόμματα κι ας μην το λένε.

Το κλειδί για την εκλογική έκφραση της κοινωνίας θα είναι πώς θα συνδυάσει τη δυσαρέσκειά της για όσα της συμβαίνουν όλα αυτά τα χρόνια, με το πρόταγμα, την αφήγηση για το μέλλον που θα χτίσει το κάθε κόμμα. Αν δεν ταιριάξει σε κάποιο τέτοιο σχήμα, ο πολίτης θα οδηγηθεί στην αποχή, το ύψος της οποίας θα είναι επίσης κρίσιμο για το αποτέλεσμα. Οι υπόλοιποι που θα κάνουν επιλογές, θα είναι κι αυτοί που θα διαμορφώσουν τις νέες οριογραμμές στην πολιτική σκηνή, μία σκηνή όμως που κανείς δεν ξέρει σήμερα πόσο θα μακροημερεύσει. 

Όχι άλλες ρήσεις σοφών ανδρών

Αυτό με τις «έξυπνες» ρήσεις που χρησιμοποιούμε για πάσα νόσο, έχει γίνει κουραστικό. Και δεν είναι που ακούγονται τώρα και στη Βουλή- και η Βουλή μέρος της κοινωνίας είναι. Είναι που όλο αυτό μοιάζει με μία άχρηστη ευκολία.

Και είναι ευκολία γιατί νομίζουμε ότι η επίκληση ενός ρητού διασήμου ανδρός (σπάνια επικαλούνται γυναίκες) ή μιας παροιμίας, θα δώσει κύρος στη δική μας γνώμη. Δεν δίνει τις περισσότερες φορές.

Μετά, είναι κι αυτή η τάση της καλύτερης ατάκας, Να πούμε κάτι έξυπνο, πιασάρικο, μοντέρνο δήθεν. Μια ποζεριά που θα έλεγαν και τα παιδιά. Ο διάλογος, προσωπικός και δημόσιος μοιάζει όλο και περισσότερο σαν τηλεοπτικό πρόγραμμα με κουτσομπολιά.

Ας κοιτάξουμε να βρούμε έναν αληθινό τρόπο έκφρασης και θα βρεθούν και οι καλές παραπομπές σε επώνυμους και σοφούς. Γιατί στην αυθεντική επικοινωνία είναι που πάσχουμε…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr