Το θέμα με τους βανδαλισμούς στην πόλη που θέτει συνέχεια ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας, είναι από αυτά που κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Ποιος να συμφωνήσει με όλο αυτόν τον ορυμαγδό από μουντζούρες και φθορές που απλώνονται πια ακόμα και σε μνημεία και ιστορικά κτίρια της πόλης;

Αυτό καθ’ αυτό ένα σύνθημα σε ένα τοίχο δεν προκαλεί τόση απώθηση. Ένα νέο παιδί, μπορεί να εκφράσει έτσι μία ιδέα του ή μια έγνοια του. Δεν μπορείς να συμφωνήσεις στη φθορά ενός τοίχου, αλλά δεν θα τον βάλεις… και ισόβια αυτόν που το έγραψε. Στις μέρες μας όμως μοιάζει παράταιρο όλο αυτό με τα συνθήματα, όταν υπάρχει πια τόσο μεγάλο πεδίο έκφρασης ειδικά στο χώρο του διαδικτύου, πολύ πιο αποτελεσματικό από τις μπογιές και τα σπρέι.

Όμως δεν είμαστε πλέον μπροστά σε ένα τέτοιο φαινόμενο, αλλά σε κανονικό βανδαλισμό. Ούτε συνθήματα, ούτε προσπάθεια επικοινωνίας, αλλά κανονική καταστροφή, που δεν χρησιμοποιεί καν ένα κάποιο σύνθημα για προκάλυμμα. Το πολύ πολύ μια υπογραφή που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Είναι πολύ χαρακτηριστική η καταστροφή στις πινακίδες κυκλοφορίας που από τα αυτοκόλλητα δεν βλέπεις καν το σήμα.

Πρόκειται για την εκδήλωση ενός μηδενισμού κι αυτό είναι ένα νέο φαινόμενο. Γιατί νέα παιδιά, δεν θέλουν τίποτα και αυτό το εκφράζουν, δεν μας επαρκεί ο χώρος για να το συζητήσουμε. Πρέπει όμως να συζητηθεί οργανωμένα από την κοινωνία μας, γιατί είναι ανησυχητικό να υπάρχουν νέα παιδιά που δεν θέλουν τίποτα. Και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά αυτό πρέπει να γίνει από τους θεσμικούς φορείς. Γιατί το ζήτημα δεν είναι να αστυνομευτεί όλη η πόλη για να μην μπογιατίσει μία ομάδα μια προτομή, αλλά να μπορούν οι περισσότεροι να κατανοούν τη σημασία ενός μνημείου και να το προστατεύουν. Και να μπορούν να δίνουν νόημα στη ζωή στην πόλη. Αυτό το μήνυμα, αν μπορεί να δοθεί με ένα καθαρό και δημιουργικό τρόπο, θα γίνει αντιληπτό στο τέλος κι από όσους αδιαφορούν για τα πάντα και κάνουν σημαία αυτήν την αδιαφορία τους. 

Να δώσουμε όνομα στη βία για να την απομονώσουμε

Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί που να συνηγορούν στην εκδήλωση βίας. Κι όποιοι αναφέρονται σε επαναστάσεις, εξεγέρσεις κι άλλα ηρωϊκά του παρελθόντος, το κάνουν με την ασφάλεια της απόστασης από το χρόνο και κυρίως έχοντας τον κοινό νου να ξεχωρίζουν τι είναι βία και τι δεν είναι.

Βία στις μέρες μας είναι εκεί που κάθεσαι αμέριμνος να σου επιτίθεται κάποιος επειδή δεν του αρέσουν οι ιδέες σου, η ζωή σου, ή η εμφάνισή σου. Βία επίσης είναι αυτή που εκδηλώνουν οι δυνατοί προς τους αδυνάμους, όπως στην περίπτωση ανδρών κατά γυναικών ή ο σχολικός εκφοβισμός. Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, όμως δεν χρειάζεται πολλή συζήτηση γιατί όλοι ξέρουμε τι είναι βία. Άλλο που έχουμε κι ο καθένας μας από μία ερμηνεία της.

Κι εκεί είναι το σημαντικό για να κατανοήσουμε και τελικά να απομονώσουμε τη βία. Να σπάσουμε τον κύκλο της ερμηνείας που ξεπερνάει το όριο του σεβασμού προς τον άνθρωπο, την κοινωνία. Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα μόνο να καταδικάζουμε γενικώς και αορίστως τη βία, αλλά να εξηγούμε και γιατί κάποιος εκδηλώνεται βία. Αν καταλάβουμε και ονομάσουμε τα κίνητρά του και τους λόγους που χρησιμοποιεί για να βιοπραγήσει, τότε μπορούμε και να τον αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr