Έμοιαζε με ετήσιο αντάμωμα η εκδήλωση το Σάββατο στο Συρράκο, στη μνήμη του Κ. Κρυστάλλη!

Πολύς κόσμος, που ανέβηκε στο χωριό (του) για την εκδήλωση ή για ολιγοήμερες διακοπές, αρκετοί επισκέπτες και φυσικά, το πλήθος των εκπροσώπων των τοπικών και όχι μόνο, αρχών με αφορμή και την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας…

Πέρασε στα ψιλά, προφανώς γιατί δεν την πήρε χαμπάρι ούτε η ΕΡΤ, που έχει – και καλά – την αποκλειστικότητα στις εκδηλώσεις όπου παρίσταται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η είδηση, ότι ο Προκ. Παυλόπουλος εκτός από τα μηνύματα στην αντιφώνησή του, στην προσφώνηση στον Γ. Σεντελέ, είπε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό…

Μιλώντας για εκείνους που όχι μόνο δεν αναγνώρισαν το έργο του Κρυστάλλη, αλλά τον λοιδόρησαν στην πορεία ή τον απαξίωσαν, έκανε έναν λογικό συνειρμό…

Ότι λίγο πολύ, αυτή είναι η συμπεριφορά που καθορίζει και τον ελληνικό τρόπο σκέψης και τη νοοτροπία μας, διαχρονικά…

Μήπως δεν έχουμε, αναρωτήθηκε, το φθόνο μέσα μας, και αυτό δε μας επιτρέπει να δούμε και να αναγνωρίσουμε κάτι καλό που κάνει κάποιος άλλος;

Εμείς θα λέγαμε, ότι δεν είναι ντε και καλά φθόνος, αλλά είναι κάτι πολύ κοντά σε αυτό…

Εκείνο όμως που μας έκανε εντύπωση ήταν η αναφορά του, με αφορμή μία δήλωση του εικαστικού Γ. Τσαρούχη, την περίοδο της δικτατορίας…

Ότι κάποια μέρα η δημοκρατία θα επιστρέψει στη χώρα μας…

Αλλά, εκείνο από το οποίο δύσκολα θα απαλλαγεί η Ελλάδα είναι η «δικτατορία των μετρίων»…

Διέκοψε την ομιλία του, χειροκροτούμενος και συγκινημένος εμφανώς, όπως δε θυμόμαστε άλλη φορά στη διάρκεια της θητείας του…

Χωρίς να θέλουμε και χωρίς να μπορούμε να κάνουμε το ψυχογράφημα του ΠτΔ, νομίζουμε, ότι εκτός από τον Κρυστάλλη, τον Τσαρούχη και άλλους, είχε στο μυαλό του δύο ακόμη πράγματα…

Πρώτον, κάτι από ην προσωπική του διαδρομή και τις επιθέσεις που δέχθηκε και συνεχίζει να δέχεται και σήμερα…

Και δεύτερον, πολλά πράγματα από αυτά που βίωσε ως πολιτικός παράγοντας του τόπου και τα τελευταία χρόνια, έχων το ανώτατο αξίωμα, να είναι ο «πρώτος πολίτης» της χώρας…

Πιστεύουμε λοιπόν, ότι ίσως μέσα από την πολυετή εμπειρία και σταδιοδρομία του στην πολιτική ζωή του τόπου, αναγνώρισε και ο ίδιος, ότι έχει και αυτός, μερίδιο ευθύνης για το ότι αυτή η νοοτροπία των ελλήνων, δεν έχει αλλάξει…

Η οφειλόμενη αναδρομική συγνώμη λοιπόν, που εξέφρασε προς τον Κρυστάλλη, εκ μέρους της Πολιτείας, φανέρωσε – κατά τον γράφοντα – και άλλες σκέψεις, βλέποντας ίσως ότι αντί να αποδυναμώνεται, η «δικτατορία των μετρίων» στη χώρα, ενισχύεται… 

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ