Μπορεί η άτυπη είσοδος στον προεκλογικό αγώνα για τις δημοτικές εκλογές στα Γιάννενα να ξεκίνησε με το ποιος θα πάει με ποιον και ποιος θα φτιάξει παράταξη, το μυστικό όμως κρύβεται όντως στο νέο εκλογικό σύστημα, την απλή αναλογική. Σύστημα πάντως που έχει δεσμευτεί η ΝΔ ότι θα καταργήσει, οπότε θα έχει ενδιαφέρον αν και πότε θα γίνουν εθνικές εκλογές και ποιος φυσικά θα τις κερδίσει.

Αν όμως ισχύσει τελικά τον Μάιο το νέο εκλογικό σύστημα, το πρόβλημα δεν είναι μόνο πώς θα εκλεγεί η δημοτική πλειοψηφία, αφού λίγοι είναι οι υποψήφιοι σε μεγάλους δήμους που θα πάρουν το 50%. Το πρόβλημα είναι ότι θα χρειαστούν παραπάνω από μια παρατάξεις για να δομηθεί μία βιώσιμη πλειοψηφία. Και το ακόμα πιο ενδιαφέρον θα είναι, ότι μπορεί να είναι πολλές οι παρατάξεις που θα έχουν ενδιαφέρον για μία τέτοια πλειοψηφία. Πώς θα γίνουν άραγε οι επιλογές; Μήπως με προγραμματικές συμφωνίες, που είναι και το λογικό; Ποιο όμως είναι ή θα είναι το πρόγραμμα κάθε παράταξης πάνω στο οποίο θα γίνουν οι συγκλίσεις;

Το παράδειγμα του Δήμου Ιωαννιτών: Αν ανακοινώσει την παράταξή του και ο Μωυσής Ελισάφ, με τα δεδομένα των προηγούμενων εκλογών θα υπάρξουν πάνω από πέντε παρατάξεις που θα μπορούσαν να συμμαχήσουν για τη διοίκηση του δήμου, όχι κατ΄ ανάγκη όλες μαζί, αλλά διάφοροι συνδυασμοί (ή άραγε και όλοι μαζί;). Οι παρατάξεις Θωμά Μπέγκα, Νίκου Γκόντα, Λάζαρου Νάτση, Άρη Μπαρτζώκα με βάση τα αποτελέσματα του 2014 έχουν τη δύναμη για να μπουν στη συζήτηση. Δεν πρέπει σιγά σιγά να ανακοινώσουν και το πρόγραμμά τους ώστε να ξέρουν τουλάχιστον και οι πολίτες από πριν πάνω σε ποια σημεία θα μπορούσε να γίνει συμμαχία; Εκτός κι αν κάποια παράταξη δεν θέλει κάποια από τις άλλες ή όλες, αλλά κι αυτό πρέπει να είναι γνωστό από πριν.

Να, συνεπώς ένα νέο πεδίο που αναδύεται στις τοπικές εκλογές: Η ανάγκη παρουσίασης προγραμμάτων. Το έχουν αντιληφθεί άραγε οι παρατάξεις ή αναζητούν μόνο τα πρόσωπα και τα κομματικά χρίσματα;

Σκέψου διπλά τι δημοσιεύεις

Λένε ότι τα νέα μέσα επικοινωνίας και λόγου, τα λεγόμενα κοινωνικής δικτύωσης, μας εκθέτουν περισσότερο, μας κάνουν να βγάζουμε τον χειρότερο εαυτό μας. Αυτές τις μέρες πολλοί ήταν εκείνοι που χυδαιολόγησαν ενάντια στη νεαρή υπουργό. Απορείς με την ευκολία τους. Πώς μιλάνε έτσι για μία νέα κοπέλα που δεν την γνωρίζουν καν;

Αλλά αυτά είναι αφελή ερωτήματα. Όσοι μιλάνε έτσι για μία γυναίκα, μιλάνε και για άλλες γυναίκες με τον ίδιο τρόπο. Και μιλούσαν και παλιά έτσι. Απλώς τώρα τους βλέπουν και τους διαβάζουν περισσότεροι. Δεν νομίζω ότι το ίδιο το μέσο, η τεχνολογία, σε οδηγεί να γίνεις χειρότερος. Είναι πιο εύκολο όμως τώρα πια να γίνεις χειρότερος. Αρκεί να πατήσεις το «αποστολή» ή το «δημοσίευση» πιο γρήγορα.

Παλιά πήγαινες στο καφενείο και σε άκουγε η ομήγυρη, ή τηλεφωνούσες σε δικούς σου και έλεγες ό,τι ήθελες. Τώρα μιλάς σε περισσότερους και περηφανεύεσαι γι’ αυτό, αλλά την παγίδα δεν τη βλέπεις. Δεν συμφωνούν όλοι με όλους και για όλα στο δίκτυο. Κι αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί σου, μπορεί να γίνουν ο καθρέφτης που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχες δει το αληθινό σου πρόσωπο. Γι΄ αυτό σκέψου διπλά τι δημοσιεύεις. Άσε που μένει για πάντα εκεί, ακόμα κι αν νομίζεις ότι το διέγραψες. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr