Στον δρόμο της Νικιάνας στη Λευκάδα δεν περνάς εύκολα απέναντι. Στις ώρες αιχμής ατέλειωτες είναι οι ουρές αυτοκινήτων. Μακρές σειρές από αυτοκίνητα κινούνται ακατάπαυστα σε όλο το οδικό δίκτυο του πανέμορφου νησιού, τόσο στην ανατολική πλευρά με τους ανεπτυγμένους οικισμούς όσο και στη δυτική με τις ξεχωριστές παραλίες, τις ονομαστές σε όλον τον κόσμο. Αυτό δείχνει και την επιτυχία που έχει το νησί προσελκύοντας όλο και περισσότερους επισκέπτες. 

Και είναι ακριβώς ο κυκλοφοριακός φόρτος που δείχνει πόσο έχει ανέβει και  η Ήπειρος, αν παρατηρήσεις τι γίνεται στον παραλιακό δρόμο από την Πρέβεζα ως την Πάργα ή πάνω στην εξίσου όμορφη θαλάσσια Θεσπρωτία.

Είναι ένα ερώτημα βέβαια πόσα περιθώρια έχει η ανάπτυξη του τουρισμού στην Ήπειρο και τις γειτονικές περιοχές του Ιονίου με τις οποίες αλληλοτροφοδοτείται. Στο πλαίσιο του ελεύθερου ανταγωνισμού με άλλες περιοχές της χώρας μας σίγουρα μπορεί να διεκδικήσει έναν μεγαλύτερο αριθμό επισκεπτών από τα πάνω από 30 εκατ. τουρίστες που δεχόμαστε. Και είναι βέβαιο ότι όποιος βορειοευρωπαίος μάθει και τις δικές μας θάλασσες θα του αρέσουν όσο κι αυτές του Αιγαίου.

Περιθώρια υπάρχουν και σε αυτό που ονομάζουμε εναλλακτικός τουρισμός, αφού η προσβασιμότητα σε περιοχές υψηλού φυσικού κάλλους ή πολιτιστικού ενδιαφέροντος είναι τόσο εύκολη, που κάνει ακόμα πιο ανοιχτό το δρόμο και προς αυτήν την κατεύθυνση.

Το κύριο βάρος στην ανάπτυξη της τουριστικής αγοράς το σηκώνει πάντως η ιδιωτική οικονομία και η επιχειρηματικότητα. Είναι οι παράγοντες της αγοράς που θα πρέπει να αποφασίσουν να βελτιώσουν τις υποδομές, να ανέβουν σκαλί στην παροχή υπηρεσιών, να επενδύσουν στην ποιότητα ώστε να φέρουν και μεγαλύτερα έσοδα στην περιοχή συμβάλλοντας στην ανάπτυξή της. Αυτό που έχει να κάνει το Δημόσιο και η κρατική οικονομία είναι πλέον αποσαφηνισμένο και ήδη υλοποιείται. Εξασφάλιση υποδομών όπως στις συγκοινωνίες, προστασία του περιβάλλοντος με αποχετευτικά δίκτυα, νερό, σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Αυτά είναι δύσκολα μεν, αρκούν δε. Αλλά είναι η τουριστική αγορά που πρέπει να ανταποκριθεί στην εμφανή πια ζήτηση και άνοδο του ρεύματος των τουριστών.

Πολύς κόσμος μέσα κι έξω από την πόλη

Δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση αυτές τις μέρες της άδειας που γυρνούσα στις παραλίες και την παραθαλάσσια Ήπειρο. Ο κόσμος ο πολύς που με κάθε τρόπο και μέσο προσπαθεί να νιώσει λίγο από το ελληνικό καλοκαίρι και ο πολύς κόσμος που συνεχίζει να μένει και να κάνει τη ζωή του, στις πόλεις μας.Ακούγεται κάπως αντιφατικό αυτό και ίσως και σαν πλεονασμός, αλλά εννοώ κάτι απλό.

Πρώτον ότι οι Έλληνες θα κάνουν διακοπές όπως μπορούν και όσο μπορούν. Μετράνε τα λεφτά τους και τα ξοδεύουν με σύνεση σίγουρα πια, ακόμα και αν τους φτάνουν για ένα βράδυ στη θάλασσα, αλλά αξιοποιούν κάθε δυνατή ευκαιρία. Από οργανωμένες εκδρομές που μειώνουν το κόστος μέχρι τις κατασκηνώσεις των παιδιών, από τη μείωση της κατανάλωσης μέχρι τις πιο απλές εμπειρίες όπως είναι το να κάθεσαι και να αγναντεύεις το ηλιοβασίλεμα. Αυτό δείχνει μία παγίωση της στροφής σε έναν τρόπο ζωής πιο προσαρμοσμένο στην κρίση, μακριά από την πόζα και την επίδειξη των παλιών χρόνων.

Είναι όμως πολύς και ο κόσμος που μένει στην πόλη, γιατί δεν έχει σπίτι στο χωριό ή γιατί δεν έχει άδεια ή γιατί πρέπει να δουλέψει για να τα βγάλει πέρα ή προφανώς γιατί δεν έχει λεφτά. Και αυτός ο κόσμος το παλεύει όσο μπορεί να περνά καλά και οφείλουν οι δήμοι και η πολιτεία να του βρουν λύσεις να έχει μια καλή ζωή στην πόλη και στα θερμά καλοκαίρια. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr