Το ερώτημα μιας νέας συμφωνίας

Μπορεί να υπάρξει λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας χωρίς συμφωνία με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη; Όχι βέβαια. Μπορεί τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη να διώξουν την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή την Ευρωζώνη; Τεχνικά ίσως, πολιτικά όμως όχι. 
Ας είμαστε ψύχραιμοι. Ο κόσμος ναι, αλλάζει ραγδαία. Για όλους όμως…Όσα συζητάμε μεταξύ μας τα γνωρίζουν κι όσοι ηγεμονεύουν στο χρήμα και τις εξουσίες. Προφανώς και ανά πάσα στιγμή μπορούν να ξεκινήσουν πόλεμοι ή οικονομικές επιθέσεις σε ένα κράτος ακόμα και στο κέντρο της Ευρώπης. Αλλά είναι πιο πιθανό να πορευτούν όλοι ένα δρόμο διαπραγμάτευσης ώστε να διατηρείται μία ισορροπία.
Στον άνισο και αντιδημοκρατικό κόσμο που ζούμε, αυτή η ισορροπία έχει τους δυνατούς από τη μία πλευρά και τους αδυνάμους από την άλλη- είναι δηλαδή μια ανισορροπία- έτσι όμως δεν ήταν πάντα ο κόσμος μας; Ή μήπως ήταν πιο δίκαιος παλιότερα και δεν το θυμάται η ιστορία;

Η ΝΔ

Η συμφωνία της Ελλάδας με τους εταίρους και τους πιστωτές της είναι το επίκεντρο της πολιτικής προ και μετά των εκλογών- αν γίνουν βέβαια εκλογές, με όλα να συντείνουν στο ότι θα γίνουν.
Η λέξη συμφωνία παραπέμπει στα μνημόνια και μνημόνιο στη συλλογική συνείδηση παραπέμπει πλέον σε κάτι αρνητικό ακόμα και για τον πιο καλόπιστο κριτή. 
Η ΝΔ που είναι ο ένας παίχτης του σκηνικού βλέπει ως λύση τη συνέχεια των μνημονίων με μία άλλη μορφή. Δεν έπεισε ότι «η τρόικα φεύγει», αντίθετα είδε τις θεοποιημένες και από την ίδια, αγορές να απαντά με βρυχηθμούς σε κάτι τέτοιους βολονταρισμούς. Ένα νέο μνημόνιο αντίστοιχο με τα παλιότερα είναι το πιο πιθανό σενάριο σε περίπτωση νίκης της ΝΔ στις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ βαθμιαία εισάγει την ιδέα της συμφωνίας στον λόγο του. Με διαπραγμάτευση όπως προσθέτει, αλλά πάντα γύρω από μία συμφωνία. Η ιδέα των μονομερών ενεργειών που ακούγονταν παλιότερα ως αριστερή πρόταση έχει αποκλειστεί, οπότε μένει το τι περιεχόμενο θα έχει αυτή η συμφωνία. Ο κόσμος της αριστεράς είναι φανερό πλέον ότι θα πρέπει να προετοιμαστεί ή για μία νέα συμφωνία με την Ευρώπη που είναι και το πιο πιθανό σενάριο ή για μία ρήξη με αυτήν, κάτι που δεν φαίνεται πάντως να θέλει κανείς σήμερα στην Ευρώπη.
Θα είναι η συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ αν εκλεγεί, σαν τα παλιά μνημόνια; Δύσκολα θα δεχόταν κάτι τέτοιο η ηγεσία του. Αν θέλεις όμως να εφαρμόσεις το πρόγραμμά σου- το πρόγραμμα της πρώτης ιστορικά κυβέρνησης της αριστεράς- δεν θα θελήσεις να κερδίσεις χρόνο, να έχεις τη δυνατότητα να εφαρμόσεις σταδιακά το πρόγραμμά σου; Οικιοθελώς πάντως καμία κυβέρνηση ως σήμερα στην Ευρώπη δεν έχει «αυτοκτονήσει» παραδίδοντας την εξουσία στην αντιπολίτευση.

Πόλεις παραδομένες στο ιδιωτικό αυτοκίνητο

Γιατί μπλοκάρουν οι δρόμοι της πόλης κάθε φορά που έρχονται γιορτές; Για τους εξής λόγους: Πρώτα από όλα γιατί δεν έχουμε δρόμους. Για να πας από τη μία μεριά στην άλλη, πρέπει να περάσεις από το κέντρο ή από δρομίσκους σαν την Κουντουριώτη και τη Γιοσέφ Ελιγιά. Το οδικό δίκτυο στο κέντρο είναι φτιαγμένο για την πόλη του ’70 ή του ’80.
Δεύτερον γιατί το δίκτυο των δημοσίων μέσων μεταφοράς είναι φτωχό. Μέσα σε σταθερή τροχιά δεν έχουμε, και οι αστικές συγκοινωνίες δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την τόσο μεγάλη ζήτηση που έχει η ιδιωτική αυτοκίνηση.
Συναφές είναι ότι στο τέλος όλοι παίρνουμε το αυτοκίνητό μας για να κάνουμε τις δουλειές μας.
Η πόλη δεν έχει επίσης υποδομές για να υποδεχτεί τόσα αυτοκίνητα (περιφερειακά πάρκινγκ κλπ) οπότε όλοι περιφέρονται ψάχνοντας να παρκάρουν ή να διπλοπαρκάρουν.
Η τροφοδοσία των καταστημάτων γίνεται συνέχεια, όλες τις ώρες. Τα πεζοδρόμια στενάζουν από τα φορτηγά που ανεβαίνουν πάνω τους, το ενάμιση ρεύμα της Παπανδρέου ή της 28ης Οκτωβρίου γίνεται το πολύ ένα.
Ο καθένας μπορεί να προσθέσει κι άλλα επιχειρήματα. Οι ελληνικές πόλεις είναι παραδομένες στο ιδιωτικό αυτοκίνητο. Και γι’ αυτό δεν λειτουργούν. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr