Η δημοτική αρχή κλείνει τις επόμενες ημέρες έξι μήνες στην διακυβέρνηση του Δήμου Ιωαννιτών. Είναι ένα διάστημα μικρό για να αναπτύξει πολιτικές, αλλά και μεγάλο για να μην αφήνει μία αίσθηση για το τι θέλει να κάνει. Για τον πολίτη πάντως, αυτό το διάστημα πέρασε χωρίς να το καταλάβει, κάτι που σημαίνει ότι το αποτύπωμα του έργου του Δήμου δεν είναι τέτοιο ώστε να επηρεάσει την καθημερινότητά του.

Το βασικότερο πρόβλημα που έχει η δημοτική αρχή, είναι ότι μοιάζει αδύναμη να επηρεάσει τις καταστάσεις, να πάρει πρωτοβουλίες. Και στην πολιτική, αν δεν έχεις τον έλεγχο των πρωτοβουλιών, ακολουθείς συνήθως ασθμαίνοντας την πραγματικότητα. Στην πράξη, μοιάζει περισσότερο να παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν, να προσπαθεί να αντιληφθεί τα δεδομένα, παρά να έχει κάποια πολιτική αλλαγών. Περισσότερο περιγράφει την πραγματικότητα, παρά παρεμβαίνει. Το αν αυτό σημαίνει ότι το επόμενο διάστημα θα «τρέξει» έχοντας και την εμπειρία των πρώτων μηνών, είναι κάτι που θα δείξει.

Τα επιχειρήματα για γραφειοκρατικές διαδικασίες και τις δυσκολίες που έχει συχνά ο κρατικός μηχανισμός, ή άλλες παθογένειες, στέκουν, αλλά ισχύουν για όλες τις δημοτικές αρχές. Η έλλειψη πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο είναι επιχείρημα, αλλά αφενός φάνηκε η σημασία του μόνο στην αρχή με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της αποκομιδής, αφετέρου, ήταν γνωστό ότι θα γίνει έτσι και θα έπρεπε να είναι πιο προετοιμασμένη η δημοτική παράταξη και οι συνεργάτες της.

Το πρόβλημα που έχει αυτή τη στιγμή η δημαρχία Ελισάφ είναι διπλό: Αφενός μοιάζει να μην έχει πολιτική ισχύ, να μην έχει «καύσιμα» για να ασκήσει την εξουσία της, που πιθανώς να δείχνει και μία αδυναμία στην εκπόνηση ολοκληρωμένου σχεδίου και επικοινωνιακής δυναμικής- η επικοινωνία όχι μόνο ως δημόσιες σχέσεις, αλλά κυρίως ως πολιτική δυναμική συνάντησης με τα ακροατήρια και τους πολίτες που θέλουν να συμβάλλουν. 

Αφετέρου, πιέζεται από το χρόνο. Έχει λίγους μήνες για να παρουσιάσει ένα σχέδιο υλοποιήσιμο αφού πιάνει καλοκαίρι μετά και κλείνει ο χρόνος, που είναι και χρόνος αποδοχής από την κοινή γνώμη που δίνεται παραδοσιακά σε κάθε κυβερνήτη, από τον δήμαρχο ως τον πρωθυπουργό. Από τον Σεπτέμβριο, όλα θα γίνουν και πιο δύσκολα και πιο επιτακτικά στην παραγωγή έργου. 

Κέλυφος ανοιχτότητας το παλιό πανεπιστήμιο

Η όλη συζήτηση για την αξιοποίηση του παλιού Πανεπιστημίου πρέπει κάποια στιγμή να λήξει. Το θέμα του ιδιοκτησιακού στην ουσία δεν υφίσταται πλέον και αυτό που λείπει φανερά, είναι ένα οργανωμένο σχέδιο για τις μελλοντικές του χρήσεις, Ιδέες υπάρχουν πολλές στο τραπέζι, οφείλουν οι τοπικές αρχές να τις οργανώσουν σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να παρουσιαστεί στην κυβέρνηση και να αναζητήσει χρηματοδοτικούς πόρους. 

Προσωπική μου θέση είναι ότι το κτίριο αυτό προσφέρεται για τη δημιουργία ενός πολυδύναμου χώρου που θα ικανοποιεί περισσότερες από μία ανάγκες. Στην πράξη μπορούν να γίνουν όλα όσα έχουν προταθεί πλην ελαχίστων. Μπορούν να γίνουν γραφεία υπηρεσιών που να συνυπάρχουν όμως με ένα κέλυφος για πρωτότυπες καλλιτεχνικές δράσεις και καινοτομία, όπως και μία μεγάλη αίθουσα εκθέσεων και εκδηλώσεων. Ο συνδυασμός των προτάσεων αυτών έχει ως βασική στόχευση και ένα βιώσιμο εργαλείο συντήρησης του κτιρίου και στο μέλλον που προϋποθέτει τη συνεργασία πολλών τοπικών αρχών (Δήμος, Περιφέρεια, Πανεπιστήμιο κα) οι οποίες θα μπορούν προοπτικά να υλοποιούν και ευρωπαϊκά προγράμματα ενισχύοντας τη δημόσια χρηματοδότηση και προσελκύοντας και ιδιώτες.

Το κρίσιμο στην πρόταση αυτή είναι η ανοιχτότητα. Να είναι ένα κτίριο ανοιχτό στους πάντες και στις πιο σύγχρονες ιδέες και αντιλήψεις που τρέχουν σήμερα στην Ευρώπη. Θέλουμε ένα κτίριο γεμάτο ζωή, νεανικότητα και δημιουργία. Αλλιώς, αν είναι να το κλείσουμε για πέντε γραφεία και μερικές λογικές του παρελθόντος περί ιδιοκτησίας, ας μην το κάνουμε καθόλου. Στο κάτω κάτω, αν δεν μπορούμε να το λειτουργήσουμε με έναν νέο τρόπο, ας το γκρεμίσουμε ώστε να μην συκοφαντείται άλλο και η πινακίδα που φέρει. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr