Δεν πέρασε μία μέρα από την ανακοίνωση για την προπληρωμένη κάρτα στους νέους που έχουν εμβολιαστεί και ανακοινώθηκαν νέα μέτρα, αυτή τη φορά για τη λειτουργία των χώρων ψυχαγωγίας, από τα εστιατόρια ως τα κέντρα διασκέδασης και τα γήπεδα.
Η ανάγκη για ρύθμιση όλου του χώρου της αγοράς είναι δεδομένη. Οι επιχειρηματίες πρέπει να γνωρίζουν πώς θα λειτουργήσουν και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και νέες, διευκρινιστικές εγκύκλιοι για θέματα που θα προκύψουν στην πράξη. Αλλά και οι πολίτες, ως πελάτες πια, πρέπει να έχουν μία εικόνα για το τι προβλέπεται και ποιες δυνατότητες ή υποχρεώσεις έχουν.
Κι αν ισχύει γενικά το ρητό ότι η οικονομία είναι θέμα ψυχολογίας, ειδικά η αγορά της εστίασης, της διασκέδασης και της αναψυχής είναι ακόμα πιο συνδεδεμένη με την ψυχολογία του πελάτη. Δεν πας σινεμά με τον φόβο ότι θα κολλήσεις κάτι ή δεν μπορείς να φας έξω αν δεν γνωρίζεις την υγιεινή του εστιατορίου. Κι αυτό ίσχυε και πριν από την πανδημία, αλλά τώρα όπως είναι φυσικό, όλοι μας δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή.
Τα μέτρα με τους διαχωρισμούς που ανακοίνωσε η κυβέρνηση μοιάζουν μπερδεμένα. Κυρίως γιατί έχουν πολλά επίπεδα. Το κυριότερο βέβαια είναι αυτό στον διαχωρισμό εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων. Μετά έρχονται οι αμιγείς και οι μεικτοί χώροι που δημιουργούν όχι μόνο δύο ταχύτητες, αλλά περισσότερες αφού υπάρχουν κι άλλες παράμετροι.
Για να αποσαφηνιστεί το πεδίο, θα χρειαστεί καιρός και μένει μάλλον στις πλάτες των επιχειρηματιών να εξηγήσουν καλύτερα στους πελάτες τους για το τι ισχύει.
Πέρα από το κίνητρο που θέλει η κυβέρνηση να δοθεί στους εμβολιασμένους, είναι φανερό ότι το βασικό ζητούμενο είναι να δουλέψει η αγορά και να ανοίξουν τα πάντα. Και πιο πίσω κρύβεται η πεποίθηση πια, ότι δύσκολα θα ξαναμπούμε σε λοκντάουν, άρα πρέπει να βρεθούν και τρόποι να λειτουργήσουμε.
Θα πάρει σίγουρα καιρό για να δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα. Μία πρώτη αίσθηση πάντως είναι ότι οι εμβολιασμένοι πολίτες δεν καίγονται και πολύ να πάνε σε «αποκλεισμένους» χώρους. Μπορεί να μην θέλουν γενικώς να μην πάνε σε κλειστούς χώρους. Είπαμε είναι θέματα ψυχολογίας. Αν πάνε καλά οι εμβολιασμοί και μειωθούν τα κρούσματα κατά πολύ, όλα μπορεί να μοιάζουν καλύτερα.
Ήρθε κι έκατσε πάνω στους παλιούς κινδύνους
Σε καιρούς που ο κίνδυνος, η διακινδύνευση είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως σήμερα, όλα παίρνουν άλλες διαστάσεις. Γιατί κανείς μας δεν μπορεί να λειτουργήσει επί μακρόν κάτω από το βάρος του κινδύνου. Είναι το άγχος που αυξάνει και περισσεύει και πικραίνει κάθε εκδοχή της καθημερινότητας. Είναι η διαρκής απορία, το ερώτημα, η αγωνία για το τι θα γίνει. Είναι και ο φόβος που τελικά εγκαθίσταται κάτω από το δέρμα και αφήνει σημάδια για πολύ καιρό μετά ακόμα κι αν όλα τελικά πάνε καλά.
Το πρόβλημα της εποχής μας ήδη πριν από την πανδημία, ήταν ότι είχε χαθεί κάθε αίσθηση ασφάλειας, παντού και για όλους. Μπορούσες και μπορείς ανά πάσα στιγμή να μείνεις χωρίς δουλειά ή εισόδημα, να έχεις ένα ατύχημα, να νοσήσεις, να απομονωθείς, να χάσεις όλες τις ευκαιρίες ή τους στόχους σου. Κι όλα αυτά «αντικειμενικά», λόγω παραγόντων και αιτιών που δεν τους ελέγχεις, που είναι έξω από εσένα, αλλά σε επηρεάζουν καθοριστικά.
Εκεί πάνω ήρθε κι έκατσε η πανδημία. Και μπορεί το πρώτο που επέβαλε να ήταν ο φόβος μίας απροσδιόριστης νόσου, όμως τελικά εκεί που πέτυχε ήταν ότι συνδέθηκε με όλο εκείνο το δυσμενές τοπίο που προϋπήρχε γύρω μας, βγάζοντας στην επιφάνεια, στον αφρό, όλους τους κινδύνους., Για αυτό και δεν θα φύγει εύκολα από πάνω μας ακόμα κι αν μειωθεί ο ιός.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
