Κάπου ανάμεσα από τη θάλασσα και τον ουρανό. Εκεί που συναντιέται ο αέρας με την αστρόσκονη -χαρακτηριστικό του πελάγους-  εκεί που ο αέρας συναντά την αλμύρα -χαρακτηριστικό του ουρανού.

Ο αέρας ανάσες ανθρώπων, ωκεάνιος  ο πληθυσμός τους και το κυνηγητό τους ατελείωτο. Πλησιάζοντας αναγνωρίζεις  από κοντά την ανάγκη της ανάσας, χωρίς την ύπαρξη του αέρα της δεν υπάρχει ζωή.     

Εκεί έλα να φτιάξουμε ένα καράβι. Ξέρει ο αδερφός μου, μαζί νε τον νησιώτη να φτιάχνουν καράβια.

Το σκαρί του θα είναι από βράχο και αλαφρόπετρα. Με κοράλλια το κατάστρωμα, τ’  αμπάρια…, με ύφαλους τα κατάρτια, μεταξένια τα πανιά. Τα κανόνια του θα είναι όλα από τσιρμιτζέλα (χρυσόξυλο) με τα ωραία του χρώματα και άλλα από ζαχαροκάλαμο.

Θα βομβαρδίζουμε με τριαντάφυλλα του έρωτα, που εκφράζουν την αληθινή αγάπη, τον σεβασμό, την δύναμη και το πάθος.

Με  γαρύφαλλα, που εκφράζουν το θαυμασμό, τα βαθιά αισθήματα της αγάπης και της στοργής. Την αγνότητα, την τύχη, την ευγνωμοσύνη.

Με βιολέτες ή μενεξέδες ή ία, που αντιπροσωπεύουν την πίστη και τη σεμνότητα, και είναι σύμβολα γονιμότητας και αγάπης.

Με μαργαρίτες που σε όλο τον κόσμο θεωρούνται χαρούμενα λουλούδια.

Με Πανσέδες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την στοργή.

Με Λίλιουμ της θηλυκότητας και την αγνότητας.

Με άνθη Αμυγδαλιάς, που είναι ο αφυπνιστής της ζωής.

Με Ίριδες που συμβολίζουν την πίστη, την ανδρεία και τη σοφία … Με πολλά λουλούδια …

Θα σώζουμε ανθρώπους… Μάγειρα θα έχουμε έναν …, σαν το φούρναρη της Κω!

Καπετάνισσα θα έχουμε την δυναμική κυρία με το μπλουζάκι και τα μακριά μαλλιά.

Κανένα πλοίο δεν θα μας εμποδίσει. Κανένας δικαστής δε θα μας δικάσει, θα μαγευτούν απ’ τα λουλούδια, θα μεθύσουν απ’ το κρασί από Βιολέτες.

Άντε να σαλπάρουμε …

Γιώργος Μακρίδης