Κόσμος και κοσμάκης χθες στην πλ. Πάργης για τον Άγιο Γεώργιο…
Και δεν αναφερόμαστε στους πολίτες, που λόγω της βροχής ήταν λιγότεροι από τις προηγούμενες χρονιές…
Αλλά για τους υποψηφίους, σίγουρους και εν δυνάμει που έδωσαν το «παρών», ακόμη και εντός εκκλησίας…
Απλώς, μόλις ματαιώθηκε η λιτανεία, χάθηκε η ευκαιρία για… χαιρετούρες και ανταλλαγή ευχών.
Γι’ αυτό και ορισμένοι πήγαιναν δεξιά κι αριστερά χαιρετώντας… αδιακρίτως, όσους προλάβαιναν δηλαδή, γιατί ο κόσμος έφευγε!
Θα δούμε και άλλα, πολλά τέτοια το επόμενο διάστημα, είμαστε σίγουροι γι’ αυτό, αλλά από την άλλη είναι και φυσιολογικό…
Όπως λέμε και στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ, τώρα «καίει η μπάλα»…
Αν θυμάστε, πριν μερικές ημέρες είχαμε γράψει σχετικά με τον «παραδοσιακό γιαννιώτικο» τρόπο σκέψης και λειτουργίας των Γιαννιωτών εμπόρων στην περίοδο των εορτών με τις τιμές πώλησης στις βιτρίνες των καταστημάτων τους και ενόψει των εκπτώσεων…
Μόλις χθες, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας στον Άγιο Γεώργιο, μία κυρία επισκέφθηκε τη Διεύθυνση Εμπορίου και Ανάπτυξης της Περιφέρειας Ηπείρου, για να κάνει μία σχετική καταγγελία…
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς αφορούσε, αναζητούσε όμως με έντονο εκνευρισμό κάποια υπηρεσία για να υποβάλλει την καταγγελία της, λέγοντας μεταξύ άλλων κάτι για τις τιμές (αυτό το ακούσαμε σίγουρα)…
Το ερώτημα είναι απλό, σαφές και (θέλουμε να πιστεύουμε) απολύτως κατανοητό προς την αρμόδια Διεύθυνση. Διενεργεί ελέγχους στην τοπική αγορά για το αν ανταποκρίνονται οι αναγραφόμενες τιμές και τα ποσοστά των εκπτώσεων στην πραγματικότητα;
Αν ναι, θα ήταν χρήσιμο να μάθουμε και στοιχεία, για τους ελέγχους που έγιναν, πότε έγιναν, σε τι είδους επιχειρήσεις, τι διαπιστώθηκε και εάν υπήρξαν παραβάσεις, ποιες ποινές επιβλήθηκαν…
Ήταν ενδιαφέρουσα τις προηγούμενες ημέρες η ανακοίνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελάτης, που αφορούσε στη δύσκολη πραγματικότητα και καθημερινότητα των χωριών της Ηπείρου, στα οποία δε λειτουργεί καφενείο…
Και προφανώς σε περίοδο όπως είναι τα Χριστούγεννα, που ο κόσμος είναι περισσότερος, η έλλειψη αυτή φαίνεται πιο πολύ σε αυτούς όμως που επισκέπτονται για λίγες ημέρες τα χωριά τους…
Για τους μόνιμους κατοίκους των χωριών όμως, η καθημερινότητα, χωρίς καφενείο, είναι πολύ σκληρή…
Συμφωνούμε λοιπόν με τις επισημάνσεις του Συλλόγου ως προς το ότι «χωριό χωρίς καφενείο δεν υπάρχει»…
Διαφωνούμε ωστόσο με την απόδοση ευθύνης στον δήμο Ζαγορίου στην προκειμένη περίπτωση, από τον οποίο ζητά να λάβει άμεσα μέτρα, αν και δε δίνει κάποιες διευκρινίσεις…
Για παράδειγμα, το μόνο που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε, ως ευθύνη του κάθε δήμου, είναι να υπάρχει κάποιο κοινοτικό κατάστημα, να εκδηλώνεται ενδιαφέρον από κάποιον ιδιώτη να το νοικιάσει και να το λειτουργήσει ως καφενείο και να μην κινεί τις διαδικασίες της δημοπρασίας ο δήμος…
Αν δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο, δε μπορεί κανείς δήμος να κάνει κάτι διαφορετικό, ώστε να ανοίξει ένα καφενείο από τη μία ημέρα στην άλλη.
Ούτε ιδιώτη μπορεί να «εγκαταστήσει», ούτε δημοτικό κατάστημα μπορεί να λειτουργήσει, τοποθετώντας κάποιον υπάλληλο του δήμου…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
