Θα συζητούσαμε αλήθεια για τέτοιες καταστάσεις, αν υπήρχε στοιχειώδης και αυτονόητη προνοητικότητα και μέριμνα;
Προφανώς όχι, γιατί δε θα υπήρχε λόγος να γίνει αυτό…
Αναφερόμαστε στην έγγραφη διαμαρτυρία μέσω του Πολιτιστικού Συλλόγου Ολυμπιάδας για την απαράδεκτη από κάθε άποψη, κατάσταση στη διασταύρωση της παράκαμψης μεταξύ Ολυμπιάδας και Καρδαμιτσίων…
Τα δύο τελευταία χρόνια έτυχε για τις ανάγκες του ρεπορτάζ να καλύψουμε τρία (τουλάχιστον) τροχαία στο σημείο αυτό, το ένα εκ των οποίων είχε σοβαρό τραυματισμό μίας οδηγού και φυσικά ένα θανατηφόρο λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο μακριά στην διασταύρωση για τον Μεταφορικό Συνεταιρισμό…
Όπου ένα νέο παλικάρι άφησε εκεί την τελευταία του πνοή, όταν συγκρούστηκε με Ι.Χ που βγήκε από τη συνδετήρια οδό και επιχείρησε αριστερή στροφή (που απαγορεύεται) με κατεύθυνση προς το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο…
Διαβάζοντας προ ημερών την επιστολή των κατοίκων της Ολυμπιάδας προς τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Περιφέρειας, δεν πέσαμε από τα σύννεφα…
Καθότι εκτός από τα ρεπορτάζ, για χρόνια μέναμε στο Σταυράκι, εκεί εξακολουθεί να βρίσκεται το πατρικό μας, επομένως είχαμε και έχουμε μία πολύ συχνή διέλευση από την παράκαμψη…
Μόλις όμως χθες αντιληφθήκαμε, ότι αν τύχει και είσαι πεζός και πρέπει να περάσεις κάθετα την παράκαμψη, θα πρέπει να κάνεις δύο πράγματα…
Το πρώτο είναι να… μην περάσεις, γιατί κανείς και τίποτε δε σου εγγυάται ότι θα περάσεις χωρίς να κινδυνέψεις… Το δεύτερο είναι να κάνεις το σταυρό σου και να ξεκινήσεις.
Σχεδόν τρία λεπτά περιμέναμε στη διάβαση, πατώντας συνεχώς το μπουτόν για να δοθεί προτεραιότητα στη διάβαση κι όταν άναψε το «πράσινο ανθρωπάκι» μετρήσαμε πέντε δευτερόλεπτα μέχρι που έγινε «κόκκινο»…
Και εμείς που κινηθήκαμε σχετικά γρήγορα μόλις που είχαμε περάσει το μέσον του οδοστρώματος… Μπορεί να το κάνει με ασφάλεια λοιπόν ένας μαθητής, που πηγαίνει ή επιστρέφει από το σχολείο του;
Ή ακόμη χειρότερα, μπορεί να κινηθεί γρήγορα, ώστε να φτάσει με ασφάλεια απέναντι, ένας ηλικιωμένος;
Επειδή λοιπόν δεν είχε τύχει να παρατηρήσουμε κάποιον πεζό να προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τη διάβαση, δεν είχαμε και ιδίαν αντίληψη μέχρι χθες…
Και είναι εύλογο που αναρωτιούνται οι περίοικοι, τι θα πρέπει να περιμένουμε για να γίνει μία αυτονόητη παρέμβαση…
Η απάντηση είναι, ότι θα πρέπει (προφανώς;) να περιμένουμε να σκοτωθεί κάποιος, όπως έγινε και στην περίπτωση του δικυκλιστή, που ενώ όλοι φώναζαν χρόνια για τη διασταύρωση – καρμανιόλα, έπρεπε να σκοτωθεί το παιδί για να ξεκινήσει το έργο της διαπλάτυνσης…
Που σημειωτέον, ακόμη δεν έχει παραδοθεί και δεν ξέρουμε το λόγο, ενώ βλέπουμε, ότι έχει (μάλλον) ολοκληρωθεί…
Αυτό λοιπόν είναι θέμα του φορέα που έχει την αρμοδιότητα για τη δρόμο, που είναι η Περιφέρεια, είναι όμως και θέμα του Δήμου Ιωαννιτών και των δικών του Τεχνικών Υπηρεσιών, που δε γίνεται να τα βλέπει, να τα ξέρει και να μην έχει ζητήσει να ληφθεί μέριμνα, σε συνεργασία με την Περιφέρεια για να αποφύγουμε τα χειρότερα…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
