Έχει καλλιεργηθεί ένα κλίμα, ένας εφησυχασμός ότι στα Γιάννενα και στην Ήπειρο ευρύτερα δεν υπάρχουν ζωτικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη φτώχεια, την ανεργία, την έλλειψη στέγης ή τις ανισότητες ευρύτερα. Έχει ψάξει αλήθεια κάποιος από τους ιθύνοντες και το πολιτικό δυναμικό της περιοχής, να βρει ένα σπίτι να νοικιάσει; Το λιγότερο μισό μισθό χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος σήμερα για ενοίκιο σε ένα μικρό διαμέρισμα. Κι ας αφήσουμε τους λογαριασμούς. Αυτό είναι ή δεν είναι μείζον κοινωνικό ζήτημα;

Η συζήτηση που κάνουμε για τον τουρισμό ή τον πόλο τεχνολογίας είναι πολύ στον αφρό της πραγματικότητας για να φτάνει και βαθιά ως το κοινωνικό υπόστρωμα που έχουν τα προβλήματα. Και δεν είναι προβλήματα που πρέπει «να τα λύσει το κράτος». Ακόμα κι αν είναι έτσι, οι τοπικές αρχές, οι τοπικές κοινωνίες θα κάθονται και θα κοιτάνε;

Το θέμα είναι τι θα μπορούσε να γίνει;

Κατ’ αρχάς οι τοπικές αρχές οφείλουν να κινητοποιηθούν. Ειδικά ο Δήμος Ιωαννιτών και οι άλλοι τρεις μεγάλοι δήμοι συν η περιφερειακή αρχή οφείλουν να συντονιστούν και να ιεραρχήσουν ανάγκες. Αν μπορούν και αν έχουν την πολιτική βούληση προφανώς. Αλλά στην πολιτική δεν μπορεί να είσαι απών. Για παράδειγμα, δεν χρειάζονται νέες φοιτητικές εστίες; Μήπως πρέπει να χτιστούν και νέες κατοικίες για νέους ανθρώπους; Τέτοια προγράμματα έκαναν σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη από το ’60 κι εμείς περιμένουμε ακόμα να βρει λύσεις η αγορά ακινήτων;

Και με το θέμα της εργασίας τι θα γίνει; Θα περιμένουμε πότε θα ανανεωθεί κάποιο πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας ή πότε θα προσλάβει κάποιους το Δημόσιο- αν δεν έχει καλύψει τις ανάγκες του με μετακλητούς και συμβούλους κλπ κλπ Μήπως να γίνει μία αποστολή στις Βρυξέλλες για ένα ειδικό πρόγραμμα για την ανεργία σε μία από τις πιο φτωχές περιοχές της Ευρώπης;

Και μήπως πρέπει να εξεταστεί η αναθεώρηση και του ΠΕΠ Ηπείρου και του Ταμείου Ανάκαμψης με νέα κριτήρια πια, μέσα στις θεσμικές δυνατότητες που υπάρχουν, που να ανταποκρίνονται όμως και στις νέες κοινωνικές ανάγκες που παρουσιάζονται;

Εκτός κι αν οι τοπικές αρχές και οι τοπικές πολιτικές δυνάμεις έχουν αποφασίσει ήδη ότι θα ασχοληθούν μόνο με τις εκλογές πια του Οκτωβρίου.

Νέοι τρόποι ευθύνης για τα ζώα της πόλης

Κάθε πρωί βλέπω τα αποτυπώματα από τις μικρές πατημασιές από τις γάτες που περνάνε κάτω από το σπίτι μου. Οι γάτες ζουν πιο έντονα κυρίως τις νύχτες στις πόλεις μας ψάχνοντας για τροφή οπότε κι εμείς βλέπουμε ένα κομμάτι της ζωής τους μόνο. Αλλά είναι αναπόφευκτα αλληλένδετες οι ζωές μας και δεν αρκεί να βλέπουμε μόνο τα αποτυπώματα από τον παράλληλο βίο των αδέσποτων.

Οι γάτες σε αντίθεση με τους σκύλους έχουν ένα δικό τους τρόπο ζωής που επιτρέπει ίσως τη συμβίωση και με άλλες μορφές. Δοκιμάζονται και σε πολλές πόλεις προγράμματα υιοθέτησης στις γειτονιές που επιτρέπουν τη στείρωση και την φροντίδα για τη διατροφή και την ευζωία τους σε μικρά πάρκα και συνοικίες, ακόμα κι όταν δεν γίνεται να βρουν όλες οι αδέσποτες γάτες ένα σπιτικό. Ίσως να μπορούσε να γίνει κάτι ανάλογο και με τους σκύλους.

Γιατί το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν όλα τα εκατομμύρια αδέσποτα να βρεθούν σε καταφύγια. Και δεν μπορούν οι εθελοντές να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Πρέπει να κινητοποιηθούν οι πολίτες, οι γειτονιές, οι πόλεις με συντονισμό από τους Δήμους και τις οργανώσεις που έχουν γνώσεις για τη διαχείριση των ζώων ώστε να γίνει καλύτερη η ζωή των ζώων στις πόλεις μας. Μέχρι τουλάχιστον καταφέρουμε ως κοινωνία να μην εγκαταλείπουμε τα κατοικίδια στους δρόμους και να δείχνουμε ατομικό αίσθημα ευθύνης. Κάτι άλλο, καλύτερο από όσα κάνουμε, πρέπει να γίνει.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr