Μάλλον απρόοπτα εισήχθη στη δημόσια σφαίρα το ζήτημα της παράλληλης απασχόλησης σε δύο εργασίες, η μισθωτή εργασία «16 ωρών» όπως ονομάστηκε. Απρόοπτα γιατί μέχρι σήμερα και κυρίως προεκλογικά δεν είχε ανοίξει από τη ΝΔ τέτοιο θέμα. Φαίνεται όμως ότι παρά τις εξηγήσεις που δόθηκαν, θέμα υπάρχει πλέον.

Για να έχουμε μία οριοθέτηση ως σήμερα, όταν μιλάμε για μισθωτή εργασία, η υπέρβαση του 8ώρου δεν επιτρέπεται πλην συγκεκριμένων προϋποθέσεων για τις υπερωρίες. Το να μπορείς να έχεις μία δεύτερη εργασία, πλήρους απασχόλησης ως μισθωτός δεν επιτρέπεται. Και είναι άλλη η απασχόληση του ελεύθερου επαγγελματία για τον οποίο προβλέπονται και άλλες νόμιμες αμοιβές.

Στην πράξη υπάρχει όμως «μαύρη» εργασία. Οπότε ένα επιχείρημα είναι, γιατί να μην γίνει νόμιμη η επιπλέον εργασία για όποιον μπορεί και θέλει να αυξήσει τα εισοδήματά του; Ακούγεται λογικό. Γιατί να μην είναι όμως λογικό και το να αυξηθούν σοβαρά οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα κυρίως, ώστε να είναι και υψηλής απόδοσης η εργασία και κανείς να μην χρειάζεται δεύτερη δουλειά;

Γιατί τελικά, οι λύσεις που φέρνουν την κατάργηση του 8ωρου πέρα από το να κανονικοποιούν την κατάργηση του πιο ιστορικού και θεμελιώδους εργασιακού δικαιώματος (τι άραγε εορτάζεται την Πρωτομαγιά;) στην ουσία δίνουν απλώς μία άλλη διέξοδο στην φτηνή εργασία. Πληρώνεσαι λίγα; Δούλεψε απλώς κι άλλες ώρες για να πληρώνεσαι κι άλλα λίγα.

Θα αντέξεις μέσα στο χρόνο; Θα είσαι παραγωγικός; Διασφαλίζονται οι συνθήκες για να μην συμβεί ένα εργατικό ατύχημα ή να μην κάνεις κάποιο λάθος; Θα έχεις ελεύθερο χρόνο για να ασχολείσαι με τον εαυτό σου ή την οικογενειά σου και την προσφορά στην κοινότητα;

Αυτά όμως είναι ερωτήματα που δεν λαμβάνουν υπόψη την κατάφαση στην «ζούγκλα» της εργασίας και της ζωής σήμερα. Και λίγη περισσότερη «απελευθέρωση» δεν βλάπτει σου λένε σε έναν κόσμο που πλέον δεν υπάρχει «εργασία», αλλά ένας τεράστιος χώρος που αποκαλείται «ευλυγισία».

Μία βραδιά με την ποίηση του Τάσου Κανάτση

Μια πολύ ωραία βραδιά ζήσαμε την Κυριακή στο Μουσείο «Θεόδωρος Παπαγιάννης» στο Ελληνικό. Στο πλαίσιο του φετινού Συμποσίου Γλυπτικής έγινε και μία παρουσίαση του νέου βιβλίου ποίησης του Τάσου Κανάτση «Χειμερινή Ανθοφορία».

Μια από τις πιο αυθεντικές ποιητικές φωνές της μέσα Ελλάδας, ένας πραγματικά ξεχωριστός ποιητής, ο Τάσος Κανάτσης διάβασε μερικά από τα ποιήματά του, κάτι που δεν το κάνει συχνά, ενώ μίλησε για αυτόν ο Θεόδωρος Παπαγιάννης, χωριανός και αυτός, από το Ελληνικό που έφτιαξε στον τόπο του, αυτόν τον σπουδαίο πολιτιστικό πόλο, το μουσείο με το έργο του, που προσελκύει επισκέπτες από όλη τη χώρα και έχει καθιερωθεί πια ως ένα σημαντικό εικαστικό μουσείο διεθνούς επιπέδου. Μουσική και απαγγελίες ολοκλήρωσαν την εμπειρία της πολιτιστικής αυτής εκδήλωσης που ικανοποίησε το κοινό και έδειξε ότι υπάρχει βάθος στην παραγωγή πολιτισμού σε αυτόν τον τόπο.

Οι λέξεις του Τάσου Κανάτση ακούστηκαν στη νύχτα που έπεσε πάνω το χωριό του, στην ηπειρωτική γη που έδειξε το ωραίο της πρόσωπο και αυτή και με την καλοκαιρινή δροσιά σαν να μας πήρε και έγνοιες και σκέψεις για το μέλλον και μας έδωσε μια ώθηση για να ξαναδούμε με αισιοδοξία το παρόν μας. Κάτι γεννάει ακόμα αυτός ο τόπος.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr