Κάτω από έναν συννεφιασμένο και ομιχλώδη ουρανό και υπό την αραιή βροχόπτωση, λίγες δεκάδες κατοίκων του Σακελλαρικού στον δήμο Ζίτσας και εκπρόσωποι φορέων τίμησαν το πρωί της Παρασκευής τη μνήμη του υποσμηναγού Ιωάννη Σακελλαρίου που έπεσε στο καθήκον στις 2 Νοεμβρίου του 1940.

Πιλοτάροντας ένα από τα ελάχιστα πολεμικά αεροσκάφη που διέθετε τότε η Ελλάδα ο Ιωάννης Σακελλαρίου σε ηλικία 25 ετών ενεπλάκη σε αερομαχία μεταξύ Ζίτσας και Σακελλαρικού με τρία Ιταλικά αεροσκάφη που είχαν κατεύθυνση την πόλη των Ιωαννίνων για να την βομβαρδίσουν.

Ενεργώντας με αυτοθυσία και παρότι είχε τη δυνατότητα να διαφύγει από την αερομαχία ο Σακελλαρίου έπληξε τα Ιταλικά αεροσκάφη, ταυτόχρονα όμως το αεροπλάνο του δέχθηκε σοβαρά πλήγματα και κατέπεσε σε κοντινή απόσταση από τη Μονή Πατέρων στο Λίθινο.

Οι κάτοικοι του χωριού προσέτρεξαν σε βοήθεια του πιλότου ο οποίος όμως είχε ήδη απανθρακωθεί. Παρόλα αυτά η σορός του δεν μεταφέρθηκε αλλού αλλά ετάφη στο κοιμητήριο του χωριού που λίγα χρόνια μετά πήρε και το όνομά του, με τους κατοίκους να θέλουν με αυτόν τον τρόπο να τιμήσουν τη μνήμη του ήρωα πιλότου.

Μετά τη Θεία Λειτουργία εψάλη τρισάγιο στον τάφο του πιλότου και ενός ακόμη στρατιώτη από το χωριό του Γ. Καραμπίνα που σκοτώθηκε τον Οκτώβριο του 1940 και ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο στο κέντρο του χωριού το οποίο φτιάχτηκε το 1991.

Ζωντανή η μνήμη

Οι μνήμες από εκείνη την ημέρα είναι ακόμη ζωντανές, αφού υπάρχουν εν ζωή αυτόπτες μάρτυρες, όπως ο 92χρονος Πέτρος Μίσιος από τη Ζίτσα που περιέγραψε τη σκηνή της αερομαχίας και όσα ακολούθησαν.

«Ακούγαμε τους πυροβολισμούς στον αέρα και μετά είδαμε τα αεροπλάνα. Όταν ένα από αυτά κατέπεσε είχαμε την βεβαιότητα ότι ήταν Ιταλικό. Κατέβηκαν οι χωριανοί στο σημείο που είχε πέσει όμως εκεί διαπίστωσαν πως ήταν ελληνικό αεροπλάνο και αμέσως άλλαξαν τα συναισθήματα όλων.

Οι γυναίκες του χωριού πήραν και καθάρισαν τη σορό του πιλότου που είχε καεί και από τότε το χωριό θεωρεί τον πιλότο δικό του παιδί. Αποφασίσαμε το 1991 να στήσουμε και εμείς μια προτομή στο χωριό όπως είχε κάνει δύο χρόνια νωρίτερα ο Δήμος Βιλλίων στην Αττική από όπου καταγόταν» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πέτρος Μίσιος.

Ηπειρώτικο μοιρολόι

και τραγούδι

Στεφάνια στο μνημείο του Ι. Σακελλαρίου κατέθεσαν ο δήμος Ζίτσας, η τοπική κοινότητα Σακελλαρικού και Ζίτσας, το Α.Τ. Ζίτσας καθώς επίσης και η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας – Παράρτημα Πρέβεζας. Ο Ιωάννης Τσαντίρης υποπτέραρχος εν αποστρατεία και πρόεδρος της Ένωσης αναφέρθηκε στο παράδειγμα του Ιωάννη Σακελλαρίου που διδάσκει την αυτοθυσία, τον πατριωτισμό και την προσήλωση στο καθήκον στις μέρες μας.

Μετά την κατάθεση στεφάνων κάτοικος του χωριού απήγγειλε έμμετρους στίχους που ο ίδιος έγραψε στη μνήμη του Σακελλαρίου ενώ και ο τραγουδιστής Σάββας Σιάτρας τραγούδησε ένα μοιρολόι για τους νεκρούς του πολέμου.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ