Δε θυμόμαστε ποτέ άλλοτε, να έχουμε παρακολουθήσει συνέδριο πολιτικού κόμματος με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον…
Όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο ξέφυγε κατά πολύ από τα συνήθη όρια της πολιτικής ευπρέπειας, πλην όμως επιβεβαίωσε το χάος που έχει αφήσει πίσω του (και δημιούργησε κιόλας) ο Τσίπρας μετά την απόσυρσή του το καλοκαίρι…
Καταρχάς, δε μπορεί κάποιος να πει, ότι αυτό που διεξήχθη, ήταν συνέδριο…
Με μία αρένα στην οποία προσέρχονταν λιοντάρια και λέαινες κατά μόνας, μέχρι που το μεσημέρι της Κυριακής έμειναν οι δύο μονομάχοι για να κονταροχτυπηθούν…
Και αφού τελικά απέφυγαν ο ένας να φάει τον άλλον, περιορίστηκαν σε κάποιες γρατζουνιές, το συνέδριο αποφάσισε διά βοής και διά της ανατάσεως των καρτών των μελών του που ήταν παρόντες, να μη διενεργηθούν οι εκλογές…
Θα έλεγε κάποιος, ότι η πρόταση των Φάμελλου, Παππά και Γ. Τσίπρα έβγαλε και τις δύο πλευρές από το αδιέξοδο, όμως μην ξεχνάτε ότι ούτε η πρόταση Κασελάκη για εκλογές στις 10 Μαρτίου ψηφίστηκε, ούτε η πρόταση Γεροβασίλη για εκλογές στο τέλος Μαρτίου ή στις αρχές Απριλίου…
Απλώς, όσοι είναι πιο έμπειροι στο κόμμα και διείδαν τι πρόκειται να ακολουθήσει σε περίπτωση εκλογών, προσπάθησαν να μπαλώσουν την κατάσταση και να περιορίσουν τη ζημιά…
Το κατάφεραν, προσωρινά όμως… Γιατί αυτό που – φανταζόμαστε ότι – θα ακολουθήσει μετά τις ευρωεκλογές με το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να είναι κάπου στο 10% θα είναι χειρότερο από αυτό που αποφεύχθηκε στο συνέδριο…
Ούτε λόγος φυσικά να φανταστούν οι σύντροφοι τι μπορεί να γίνει, εάν το ποσοστό είναι μονοψήφιο ή εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα είναι καν τρίτο κόμμα…
Μας έκανε εντύπωση πάντως, πόσο παθιασμένοι «προεδρικοί» υπάρχουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, με την έννοια πως το πάθος και η δυναμική που αποπνέουν και εκφράζουν, δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που έρχεται…
Συναντούσαμε μία παρόμοια δυναμική ατμόσφαιρα και ανάλογες παθιασμένες τοποθετήσεις στο τέλος του 2014 και στις αρχές του 2015, πριν τις εκλογές που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέση διακυβέρνησης της χώρας…
Εκεί όμως φαινόταν το πράγμα ότι ερχόταν, υπήρχε και η δίψα της εξουσίας, της πρώτης φοράς αριστερά και όλα αυτά που παθαίνεις την πρώτη φορά, και τέτοιες συμπεριφορές λίγο έως πολύ τις θεωρούσαμε αναμενόμενες…
Το να μην έχουν καταλάβει κάτι που όλοι οι υπόλοιποι το βλέπουν, είναι ένα ζήτημα…
Αλλά, αυτό μπορεί να είναι και το μικρότερο κακό… Γιατί το άλλο είναι ότι μπορεί να έχουν δεύτερες και τρίτες σκέψεις για το κόμμα που θέλουν να δημιουργήσουν και πως αυτό θα διαμορφωθεί χωρίς τις… παλιοσειρές.
Κι έχεις από την άλλη και στελέχη της Ν.Δ πρωτοκλασάτα μάλιστα που δηλώνουν προβληματισμένοι γιατί η χώρα δεν έχει αξιωματική αντιπολίτευση! Τρολάρισμα κανονικό…
Το «καρφί» δεν πάει φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη που δε μπορεί πλέον κι αυτό είναι δεδομένο…
Και αν οι ευρωεκλογές φαντάζουν ως μία ευκαιρία για τον Κασελάκη, για τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ που δε σηκώνει κεφάλι με τίποτε, είναι σίγουρα η τελευταία ευκαιρία να πάρει μπροστά…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
