Θεωρήσαμε σωστό να περάσουν μερικές ημέρες από τη ρεβάνς του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ με την Άλκμααρ για να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας από το παιχνίδι, την ατμόσφαιρα και τα οφέλη που μετρά η τοπική ομάδα…

Ας «καθίσει» πρώτα ο κουρνιαχτός, σκεφτήκαμε και στη συνέχεια να εκφράσουμε κι εμείς την άποψή μας «για όσα περάσαμε κι όσα θα ζήσουμε», που λέει και το ωραίο σύνθημα της γιαννιώτικης κερκίδας…

Στο αγωνιστικό σκέλος δε χρειάζεται να πούμε πολλά, αφού έχουν συζητηθεί και έχουν αναδειχθεί τα περισσότερα…

Σημασία έχει όμως, ότι η ομάδα του ΠΑΣ έχει αλλάξει επίπεδο αφενός και αφετέρου έχουν συνειδητοποιήσει όλοι όσοι είναι κοντά στο ποδοσφαιρικό τμήμα, ότι χρειάζεται ακόμη περισσότερη δουλειά για να διατηρηθεί σε αυτό το επίπεδο…

Το πρεστίζ της ομάδας, τα οικονομικά μεγέθη, η αναγνωσιμότητα στην ποδοσφαιρική Ευρώπη και άλλα τέτοια, είναι επίσης σημαντικά οφέλη…

Εμείς όμως, που έτυχε να βρεθούμε στο Περιστέρι είχαμε την ευκαιρία να διακρίνουμε το μεγαλύτερο όφελος του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ…

Που κατά την άποψή μας είναι η απίστευτη δυναμική, η τονωτική ένεση στο φίλαθλο κοινό που ακολουθεί την ομάδα σε κάθε της βήμα, διαχρονικά…

Με τα σκαμπανεβάσματα κι αυτό, πότε λιγότεροι και πότε περισσότεροι, όμως πάντα εκεί…

Στο Περιστέρι λοιπόν εκτός από όσους ταξίδεψαν από τα Ιωάννινα, στις κερκίδες βρέθηκε πάρα πολύς κόσμος από την Αττική…

Οι Ηπειρώτες της Αθήνας, που μετά από χρόνια έδωσαν δυναμικό «παρών» σε έναν αγώνα του ΠΑΣ!

Ακόμη πιο σημαντικό όμως το ότι στις κερκίδες βρέθηκαν εκατοντάδες μικρά Γιαννιωτόπουλα, που ζουν στην Αττική, μικρά παιδάκια 7-12 ετών που δεν πήγαν στο γήπεδο, επειδή τα κουβάλησε ο πατέρας τους, για να δουν τον ΠΑΣ…

Αλλά που πήγαν με τις φανέλες της ομάδας, τα κασκόλ και τις σημαίες, τραγουδώντας όλα τα συνθήματα και φωνάζοντας με πάθος από την αρχή μέχρι το τέλος!

Και που έφυγαν από το γήπεδο τραγουδώντας για τον ΠΑΣ, σαν να ήταν η ομάδα που είχε κερδίσει την πρόκριση!

Αυτό ακριβώς ήταν για εμάς και το σπουδαιότερο στοιχείο της συγκλονιστικής παρουσίας των φίλων της ομάδας στο Περιστέρι…

Το γεγονός, ότι στην πράξη επιτεύχθηκε το μπόλιασμα του φίλαθλου κοινού της ομάδας με «νέο αίμα»…

Με νέα παιδιά που θα συνεχίσουν να αγαπούν και να στηρίζουν τον «Άγιαξ της Ηπείρου» και τις επόμενες δεκαετίες και που προφανώς είναι περισσότερο τυχερές γενιές από τις προηγούμενες…

Γιατί ο ΠΑΣ δεν περνά πλέον πέτρινα χρόνια, αλλά μεγαλώνει και αναπτύσσεται εντυπωσιακά, σε σημείο μάλιστα, που κάτι μας λέει, ότι οι μεγαλύτερες επιτυχίες δεν έχουν έρθει ακόμη!