Έτσι, όπως εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, εκείνο που έχουμε να καταθέσουμε με αφορμή τις εκλογές στην Κεντροαριστερά είναι το εξής…

Ότι μάλλον μεγαλύτερη επιτυχία αποτελεί για τη νέα προσπάθεια η προσέλευση πλέον των 150.000 πολιτών στο β’ γύρο των εκλογών, από τις 213.000 της πρώτης Κυριακής…

Προσωπικά, δεν πιστεύαμε, ότι ο αριθμός θα ξεπεράσει τις 100.000 στο β’ γύρο, όμως η πράξη έδειξε άλλα πράγματα…

Το εγχείρημα πάντως πέραν της δυσκολίας του, μόλις τώρα ξεκινά και οι πραγματικές δυσκολίες βρίσκονται μπροστά. Το αν θα καταφέρουν στο νέο φορέα να τις ξεπεράσουν, είναι άλλο θέμα…

Όμως, η αρχή έγινε και υπάρχει μία καλή βάση ανθρώπων – υποστηρικτών της νέας προσπάθειας…

Ακούσαμε τον ίδιο τον πρωθυπουργό μας να μιλά στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης αμέσως μετά την άφιξή του στη Στοκχόλμη και πραγματικά τον… θαυμάσαμε!

Μόνο ο Αλ. Τσίπρας θα μπορούσε να πει, μετά την καταστροφή με τους 20 νεκρούς στη Δυτική Αττική και την ανταπόκριση της Ε.Ε αυτό που είπε!

Ότι εμείς – η Ελλάδα δηλαδή ως κράτος – έχει κινηθεί για να ζητήσει βοήθεια από την Ε.Ε, όμως ξέρετε, ότι υπάρχει αυτή η γραφειοκρατία στην Ευρώπη και απαιτεί χρόνο!

Καλά, για τους ευρωπαίους δεν έχουμε ιδέα αν τον πίστεψαν! Να λέει όμως ο έλληνας πρωθυπουργός, ότι στην Ελλάδα που η γραφειοκρατία εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει, έχουμε λύσει τα προβλήματα αυτά, αλλά είναι η Ευρώπη που καθυστερεί, είναι από τα απίστευτα!

Και μιας και ο λόγος για τους άτυχους συνανθρώπους μας που έχασαν τη ζωή τους και τις άλλες χιλιάδες που έχασαν την περιουσία τους, να εκφράσουμε και μία απορία…

Πέρασε σχεδόν μία εβδομάδα από την καταστροφή και ακόμη σε τοπικό επίπεδο δεν ανέλαβε κανείς μία πρωτοβουλία υποστήριξης των ανθρώπων αυτών…

Να βγουν μπροστά ο δήμος Ιωαννιτών, η περιφέρεια και οι άλλοι φορείς της αυτοδιοίκησης και όχι μόνο και να ανακοινώσουν την έναρξη συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης για τους πλημμυροπαθείς και για ό,τι άλλο χρειάζονται…

Υπάρχει πολύς κόσμος στα Γιάννενα που θέλει να προσφέρει και δεν ξέρει με ποιον τρόπο… Τα αντανακλαστικά των τοπικών φορέων έχουν καθυστερήσει χαρακτηριστικά…

Κι όσο θυμόμαστε τα καραβάνια αλληλεγγύης στα πρώτα κύματα των προσφύγων και στην περιοχή μας και αλλού, μας πιάνει θλίψη…

Όχι φυσικά γιατί εκδηλώθηκε τότε ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης από όλους, αλλά γιατί παρατηρούμε μία μεγάλη αναντιστοιχία με αυτό που γίνεται σήμερα για τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής…