Μην πει κάποιος, ότι δεν ήταν διαφωτιστική η συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου την Τετάρτη, όπου συζητήθηκε το θέμα της προμήθειας καυσίμων…

Απόλυτα διαφωτιστική μάλιστα, για όποιον είχε έστω και μικρή γνώση σχετικά με ό,τι είχε κυκλοφορήσει το προηγούμενο διάστημα έπειτα από τις επισημάνσεις και ανακοινώσεις της διοίκησης του ΠΓΝΙ…

Προφανώς λοιπόν, όπως προέκυψε κατά τη συζήτηση, ισχύουν δύο Νόμοι, ο ένας του 2006 και ο άλλος του 2014, επομένως οι φορείς που διενεργούν προκηρύξεις μπορούν να επικαλεστούν νόμιμα και νομότυπα τον έναν εκ των δύο Νόμων…

Εμείς θα συμφωνήσουμε σε μία βασική παραδοχή του κ. Τσίκαρη, ότι κάθε δημόσιος φορέας έχει υποχρέωση να αναζητά και να εγκρίνει την προμήθεια καυσίμων, στην καλύτερη δυνατή τιμή, αφού αυτό επιτάσσει το δημόσιο όφελος…

Από την παραδοχή όμως αυτή, μέχρι την επισήμανση, πως εάν κάποιος φορέας δεν κινείται με αυτόν τον τρόπο, τότε ο υπεύθυνος και αρμόδιος υπάλληλος ή η διοίκηση πράττουν το αδίκημα της απιστίας, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη…

Γιατί, χωρίς ίσως να το θέλει – αν και δεν είμαστε και τόσο σίγουροι – αμέσως πριν αναφέρει το αδίκημα της απιστίας το οποίο συντελείται σε αυτήν την περίπτωση, είπε, ότι το μοντέλο που ακολουθεί η Περιφέρεια Ηπείρου με τη μέση λιανική τιμή των καυσίμων, το ακολουθεί και το νοσοκομείο Χατζηκώστα!

Ίσως να θυμάστε, ότι δύο ημέρες μετά την πρώτη συνέντευξη του κ. Τσίκαρη για το θέμα είχαμε γράψει στη στήλη πως θα πρέπει και ο ίδιος να προβληματιστεί για το ότι ο ίδιος προμηθευτής καυσίμων, προμηθεύει με άλλη τιμή το ΠΓΝΙ και με άλλη το Χατζηκώστα, και είχαμε αναρωτηθεί εάν η διοίκηση του Χατζηκώστα παρανομεί…

Με τη χθεσινή του τοποθέτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ο κ. Τσίκαρης έδειξε σαφώς, ότι ο συνάδελφός του στο Χατζηκώστα, κ. Καρβούνης διαπράττει το αδίκημα της απιστίας…

Να τον… έμπλεξε άθελά του, λέτε; Τι να σας πούμε, μπορεί να είναι κι έτσι…

Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσουμε από τη συζήτηση είναι κάποια πράγματα, πολύ σημαντικότερα, νομίζουμε, από αυτό που αποτελεί σημείο τριβής τις τελευταίες ημέρες…

Το πρώτο είναι, ότι δε γίνεται να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο, παίζοντας κάθε μέρα την κολοκυθιά, μεταξύ χονδρικής και λιανικής τιμής, νομίζοντας κιόλας, ότι οποιοσδήποτε μπορεί να τα βάλει με τις εταιρίες πετρελαιοειδών…

Υπάρχει αλήθεια πιο τρελό πράγμα από το ότι οι δημόσιοι φορείς, όπως τα νοσοκομεία στην προκειμένη περίπτωση, υποχρεούνται να προμηθεύονται πετρέλαιο κίνησης για τις ανάγκες θέρμανσης;

Αν υπάρχει μία λογική εξήγηση σε αυτό, ας μας την πει κάποιος, πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή το τονάζ σε ετήσια βάση στη χώρα, είναι τεράστιο, επομένως τα χρήματα που «παίζονται» ανέρχονται σε πολλά δις ευρώ…

Άλλο είναι να προμηθεύεσαι και να πληρώνεις πετρέλαιο θέρμανσης και άλλο να προμηθεύεσαι κίνησης για να το χρησιμοποιείς για τις ανάγκες θέρμανσης…

Και φυσικά δεν είναι νορμάλ ιστορία να επιβάλλεται φορολογία στην προμήθεια καυσίμων σε φορείς του δημοσίου, να πληρώνει δηλαδή ΦΠΑ το δημόσιο στο δημόσιο…   

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ