Μπορεί να έχει καθυστερήσει πολύ, αλλά λογικά κάποια στιγμή το κτίριο της Παπαζογλείου Σχολής θα γίνει το κέντρο της Αρχιτεκτονικής Ιωαννίνων. Μέχρι τότε είναι λογικό το Πανεπιστήμιο να επικεντρώνεται σε άλλες προτεραιότητες και είναι στο χέρι του Δήμου Ιωαννιτών να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες στο πλαίσιο και άλλων υποχρεώσεων που έχει για τη σχολική στέγη.

Η αξιοποίηση δημοσίων κτιρίων είτε σε νέες χρήσεις, είτε για αναβάθμιση και επανάχρηση, είναι σήμερα ένα κομβικό σημείο για την άσκηση πολιτικής στις πόλεις. Το εντοπίσαμε και πρόσφατα με την αξιοποίηση των χώρων που χρειάστηκε η Μπιενάλε όπως το Μέκκειο, το Αρχοντικό Μίσιου ή το Σουφαρί Σεράι. 

Γιατί πρέπει να αξιοποιούνται όλοι οι χώροι και τα κτίρια: Για λόγους οικονομίας προφανώς, κάτι που στις μέρες είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι στο παρελθόν. Αλλά κυρίως για να αλλάζει μορφή η πόλη και να συγχρονίζεται με τις ανάγκες του σήμερα. Κι όταν λέμε αξιοποίηση δεν εννοούμε απλώς μία μεταφορά υπηρεσίες ή τη δημιουργία κάποιων κενών χώρων για την κάλυψη αναγκών- κάτι που φυσικά είναι ευπρόσδεκτο όταν γίνεται- αλλά πολλά παραπάνω. 

Το σημαντικότερο είναι να δημιουργούμε τοπόσημα, σημεία αναφοράς. Ακόμα και μία υπηρεσία του Δημοσίου θα μπορούσε να λειτουργήσει σε ένα εμβληματικό κτίριο της πόλης, δημιουργώντας νέα δεδομένα τόσο για τις συνθήκες εργασίας για τους υπαλλήλους, όσο και για τους πολίτες. Γιατί να μην συμβολίζει ένα κτίριο το υψηλό επίπεδο υπηρεσιών που δικαιούται να έχει κάθε κοινωνία;

Σε συνδυασμό με τους νέους κανόνες για την οικολογική διαχείριση των κτιρίων και την εξοικονόμηση ενέργειας, έχουν τα Γιάννενα τη δυνατότητα να ορίσουν ξανά ένα νέο επίπεδο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς. Θέλει απλώς λίγη φαντασία, αλλά πολλή ενάργεια παραπάνω. 

Το ενδιαφέρον για τα σόου

Όλα αυτά τα σόου ταλέντων και μελλοντικών επαγγελματιών που δοκιμάζονται στην τηλεόραση, έχουν ένα χαρακτηριστικό που δεν το πολυσυζητάμε: Μεγάλη συμμετοχή από υποψηφίους, συνήθως νέους ανθρώπους. Κι όταν υπάρχει τόσο ενδιαφέρον, δεν μπορούμε απλώς να συζητάμε περί της χρησιμότητάς τους. Στην ελεύθερη αγορά σημασία έχουν πρωτίστως οι επιλογές.

Μπορείς έτσι να αποφύγεις και μία συζήτηση περί του περιεχομένου; Δεν την αποφεύγεις, πρέπει να έχεις όμως επίγνωση ότι αφορά εξ αρχής πολύ μικρότερο κοινό. Το γιατί τα νέα παιδιά θέλουν να γίνουν μοντέλα, μάγειροι ή τραγουδιστές είναι ένα ερώτημα. Το δεύτερο είναι γιατί προτιμούν να το κάνουν μέσα από σόου στην τηλεόραση.

Οι απαντήσεις εδώ δεν μπορούν και να αποφύγουν θέματα όπως οι δυνατότητες που έχουν τα νέα παιδιά, οι ευκαιρίες, οι δρόμοι για να εκφραστούν. Κι επιπλέον, ουσιαστική θα έπρεπε να είναι και η συζήτηση περί των αξιών, των στόχων και το εύρος των προσπαθειών που καλούνται οι νέοι να έχουν ως εφόδια.

Και για να μην καταλήξουμε ηθικολόγοι ή πολιτικάντηδες που περιφέρουν ως σημαία ευκαιρίας την «αριστεία» ως λύση διά πάσαν νόσον, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να ακούσουμε τα παιδιά. Και μετά να αποφανθούμε για το μέλλον τους. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr