Δραματικά είναι τα στοιχεία που δείχνουν τις τάσεις της φτώχειας στην Ευρώπη με την Ελλάδα να αναδεικνύεται «πρωταθλήτρια» στα χρόνια της κρίσης.
Το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από το 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013, ενώ η σοβαρή στέρηση βασικών αγαθών αυξήθηκε στη χώρα από το 11,2% το 2008, σε 20,3% το 2013. 
Αυτό προκύπτει, από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την απασχόληση και τις κοινωνικές εξελίξεις το 2014 στην οποία φαίνεται ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ουγγαρία είναι τα κράτη που η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός σημείωσαν τη μεγαλύτερη αύξηση στη διάρκεια της κρίσης.
Στα ίδια κράτη τα ποσοστά φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού ήταν ήδη υψηλά πριν από την κρίση, οπότε όπως φαίνεται η φτώχεια αποτέλεσε ακόμα μεγαλύτερο πλήγμα για τις κοινωνίες τους.
Στους δείκτες της απασχόλησης, η μακροχρόνια ανεργία αυξήθηκε στην Ελλάδα από 3,7% το 2008 σε 18,6% το 2013 και το ποσοστό απασχόλησης στον οικονομικά ενεργά πληθυσμό (25-64 ετών) μειώθηκε την ίδια περίοδο από 61,9% σε 49,3%.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία τα ποσοστά μετάβασης από τη μερική απασχόληση σε μόνιμες θέσεις εργασίας ήταν από τα χαμηλότερα στην ΕΕ στη διάρκεια της κρίσης. Ακόμα χειρότερα, στην Ελλάδα και την Πορτογαλία το 25% των απασχολούμενων που εργάζονταν με καθεστώς μερικής απασχόλησης βρέθηκαν άνεργοι ή ανενεργοί τον επόμενο χρόνο.
Ενδιαφέρον έχει και ένα άλλο στοιχείο: Στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά πολιτών που δεν καταφέρνουν να διατηρούν τη σωστή αναλογία μεταξύ της εργασίας και μιας ισορροπημένης ζωής.
Στην Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ελλάδα σημειώθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά νέων που είτε παρέμειναν, είτε επέστρεψαν για να μείνουν με τους γονείς τους λόγω οικονομικών δυσχερειών, καθώς συχνά «δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την οικογενειακή αλληλεγγύη».
Η έκθεση επισημαίνει, όπως αναφέρεται στο in.gr, την ανάγκη επένδυσης στην ανάπτυξη και τη διατήρηση των κατάλληλων δεξιοτήτων για το ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να υποστηριχθεί η παραγωγικότητα, καθώς και την πρόκληση αποκατάστασης της σύγκλισης μεταξύ των κρατών μελών.
Στα βασικά διδάγματα από την κρίση τέλος θα πρέπει να σημειωθεί και το ότι οι αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση και τα εισοδήματα ήταν μικρότερες για χώρες με ανοιχτές και λιγότερο κατακερματισμένες αγορές εργασίας και μεγαλύτερες επενδύσεις στη διά βίου μάθηση.

Επιμέλεια ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ