Μπροστά σε ένα τέτοιο θέμα όπως είναι η πανδημία, δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει και ένας ρόλος για την πολιτική. Άλλωστε οι κυβερνήσεις ανέλαβαν τη διαχείρισή του, και όπου έχουμε κυβέρνηση έχουμε και πολιτική αντιπαράθεση, αφού έχουμε να κάνουμε με επιλογές που συχνά πυκνά άπτονται και ιδεολογικών εκκινήσεων. Ουδείς ουδέτερος. Και δεν χρειάζεται άλλωστε, αφού οι δημοκρατίες λειτουργούν μέσα από πολιτικές συναινέσεις και αντιθέσεις και δεν είναι επιχειρηματικά φόρουμ που κάνουν κουμάντο οι μέτοχοι, όπως διαδίδουν κάποιοι όταν δεν βολεύονται με την εκάστοτε πολιτική ηγεμονία.
Για αυτό και ο εμβολιασμός δεν είναι ένα απλό τεχνοκρατικό ζήτημα αφού από αυτόν εξαρτάται η δημόσια Υγεία το επόμενο διάστημα. Κι όπως ήταν φυσικό, η ανακοίνωση ότι θα εμβολιαστούν μόνο 150 χιλιάδες άτομα τον Ιανουάριο στην Ελλάδα προκάλεσε και απογοήτευση, κατήφεια ίσως και μια κάποια πολιτική αντιπαράθεση.
Και ήταν η κυβέρνηση που εδώ και εβδομάδες άνοιξε το θέμα του εμβολιασμού και καλλιέργησε ελπίδες και βομβαρδίζει καθημερινά με ανακοινώσεις την κοινή γνώμη για την εξέλιξη του σχεδιασμού.
Οι εξελίξεις πάντως δεν είναι αρνητικές, το αντίθετο. Ακόμα και αυτός ο εμβολιασμός να γίνει τον Ιανουάριο θα προσφέρει μεγάλη βοήθεια στο σύστημα Υγείας και κυρίως θα λειτουργήσει ως παράδειγμα για το τι μπορούμε να περιμένουμε. Διεθνώς άλλωστε, όλοι για αυτές τις διόδους που ανοίγουν τα εμβόλια συζητάνε γνωρίζοντας ότι ο δρόμος για την «ελευθερία» όπως το λέμε πια, είναι μακρύς.
Η κυβέρνηση όμως, ίσως να πρέπει να ρίξει λίγο τους πολιτικούς τόνους. Να μη βλέπει παντού φαντάσματα όπου της ασκούν κριτική και να αυξήσει περισσότερο την τεχνοκρατική της πλευρά, παρά την πολιτική της. Το τι και αν τα έκανε όλα τέλεια και πρωτοποριακά από τον Μάρτιο τα καταλαβαίνει ο πολίτης, ο οποίος ξέρει και να διαβάζει τις στατιστικές ανακοινώσεις και τα στοιχεία.
Γι΄αυτό θα ήταν καλό να χαμηλώσουν οι τόνοι και να μειωθεί ο αχός μιας νίκης που ακόμα δεν την είδαμε ούτε καν να ξεκινάει. Δεν είναι ακόμα στην αρχή, της αρχής του τέλους που είχε πει και ο Τσώρτσιλ με άλλη αφορμή βέβαια, αλλά με εξίσου παγκόσμιες διαστάσεις.
Ξέρουμε από συμβιβασμούς, δεν χρειαζόμαστε θέσφατα
Θυμάστε που τον Μάρτιο μας έλεγαν ότι δεν έχει σημασία η μάσκα, αλλά να παραμένουμε μέσα και να τηρούμε την καραντίνα. Δίκιο είχαν, αφού αν έμενες μέσα, δεν είχες επαφές για να κολλήσεις και δεν χρειαζόσουν και μάσκες. Υποψιαζόμαστε πάντως, όπως είδαμε και αργότερα, ότι δύσκολα θα υπήρχαν και διαθέσιμες μερικά εκατομμύρια μάσκες κάθε τόσο ώστε να βγούμε έξω εκείνες τις μέρες.
Ήταν πολύ δύσκολο πέρυσι τις Απόκριες να πειστούμε ότι πρέπει να περιοριστούμε. Ακόμα και όσοι σήμερα εκφράζονται σαν να έχουν πειστεί απόλυτα και για τα πάντα, τότε ήταν πολύ πιο επιφυλακτικοί για τα μέτρα. Σταδιακά καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να μειώνεις τις επαφές σου για να μειώνεις και τη μετάδοση.
Γι’ αυτό και χρειάστηκε ο λόγος του Σ. Τσιόδρα ο οποίος κατάφερνε και έμπαινε και στο πιο απομακρυσμένο σπίτι της ελληνικής επαρχίας και έπειθε τον κόσμο ότι πρέπει να περιοριστεί εξηγώντας ταυτόχρονα τι είναι η νέα αυτή η ασθένεια.
Από τότε πέρασε πολύς καιρός. Και δεν νομίζω πια ότι μας λείπει η πληροφορία και η επιστημονική γνώση. Ίσως και να χρειάζονται και ακόμα λιγότερες πληροφορίες περί του ιού, γιατί παρερμηνεύονται από όσους δεν έχουν επάρκεια και εμπειρία στην αξιολόγησή τους. Πόσο βοηθάει κάποιον πχ να ξέρει ότι ο παράγοντας του m RNA του εμβολίου εισάγεται μέχρι το κυτταρόπλασμα και όχι ως τον πυρήνα των κυττάρων μας;
Αντίθετα αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο σήμερα είναι καθαρές κουβέντες για την πορεία της πανδημίας και τα διλήμματα των ειδικών. Το να θα είναι ένας ανά 15 τ/μ στην Εκκλησία και όχι στη γιορτή του Πολυτεχνείου θέλουμε κάποιον να μας το εξηγεί και όχι απλώς να μας το ανακοινώσει σαν θέσφατο. Γιατί οι πολίτες ξέρουν τι σημαίνει και συμβιβασμός και τήρηση ισορροπιών, αλλά και ανησυχία μη ξεφύγει η κατάσταση και κατανόηση των ψυχολογικών βαρών που σηκώνουν οι άνθρωποι. Ακριβώς επειδή ξέρουμε τι γίνεται θέλουμε και μία άλλου τύπου ενημέρωση πια.
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
