Ημέρα μεγάλων έργων η Τρίτη. Η εξασφάλιση της χρηματοδότησης με 8 εκατ. για την ανάπλαση του Πάρκου Πυρσινέλλα από τον Δήμο Ιωαννιτών είναι μεγάλο θέμα.  Στην εποχή μας πόλη σημαίνει δημόσιος χώρος και εδώ έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο στοίχημα, να μπορέσουν κάποια στιγμή οι κάτοικοι να αξιοποιήσουν και να χαρούν αυτόν τον ζωτικό για την ευημερία τους χώρο. Αν στον σχεδιασμό μπει και η παραχώρηση κάποτε του στρατοπέδου Βελισσαρίου θα μιλάμε για μία στρατηγική παρέμβαση στον σχεδιασμό της πόλης. Αλλά έχει υποχωρήσει αυτή η συζήτηση.

Η πρόοδος στο έργο ανάπλασης του παλιού Πανεπιστημίου είναι επίσης θετική. Μπορεί να αφορά πλέον μόνο τη μεταφορά υπηρεσιών, αφού δεν χώρεσαν οραματικά στοιχεία για τη δημιουργία ενός κέντρου αναφοράς για την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης, αλλά η εποχή μας φαίνεται ότι έχει στερέψει από οράματα και προσδοκίες. Θυμίζουμε ότι και στον χώρο του Ξενία με τον υπέροχο κήπο, ο Δήμος παλιότερα δεν μπόρεσε να δει για το μέλλον ένα νέο Πνευματικό Κέντρο.

Παρ’ όλα αυτά η δημιουργία ενός διοικητικού κέντρου σύγχρονου επί της οδού Δομπόλη και η επιστροφή του κτιρίου σε χρήση, είναι προς τη θετική κατεύθυνση.

Μένει αναπάντητο τι θα γίνει με το «Νέο Δημαρχείο». Θα επανέλθει η πρόταση για συνεργασία με το ΚΕΠΑΒΙ; Θα γίνει νέο κτίριο στην λαϊκή αγορά της Αγ. Μαρίνας που έχει όμως το μειονέκτημα ότι θα βαρύνει πολεοδομικά το κέντρο; Υπάρχει ένα κενό εδώ.

Μετά μάθαμε ότι συνεχίζεται το ενδιαφέρον για νέο κτίριο για την Αστυνομία που ως υπόθεση εργασίας αρκετά προχωρημένη σε επίπεδο βούλησης, ανοίγει και το θέμα για την αξιοποίηση του νυν χώρου στο κέντρο.

Προχωρά δε αποφασιστικά το κτίριο του νέου Κέντρου Κράτησης που σίγουρα αποτελεί μεγάλο έργο για την περιοχή.

Θετικά συνεπώς νέα, αν τα δούμε γενικά. Τι λείπει; Ίσως ένα ευρύτερο σχέδιο για το πού πάει η πόλη. Συγκλίνουν από παντού πρωτοβουλίες, λείπει όμως η κατεύθυνση. Και σίγουρα λείπει και ένα «πράσινο» βλέμμα για μία πόλη που να συνομιλεί με το φυσικό περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Προσθέτοντας επικοινωνία

Πλέον έχω αλλάξει τακτική. Μιλάω με κόσμο συνέχεια και στο τηλέφωνο και παντού. Με τη δυνατότητα που έχουμε πια και να βλεπόμαστε σχετικά πιο άνετα, αύξησα και την τηλεφωνική επικοινωνία. Ακόμα και μηνύματα στέλνω περισσότερα, όπως και λαμβάνω περισσότερα. Που σημαίνει ότι έχει αυξηθεί η επικοινωνία και η ανάγκη της.

Γιατί όταν είσαι περιορισμένος, όταν προσέχεις και τα μετράς όλα, δεν αρκεί να έχεις εναλλακτικές επιλογές. Μας έσωσαν, δεν λέω, όλον αυτόν τον καιρό και τα τηλέφωνα και τα zoom και το skype και τουλάχιστον τις δύσκολες ώρες είχαμε κάτι να μιλήσουμε και μπόρεσαν και τα παιδιά να σπάσουν τα τείχη της απομόνωσης και οι ηλικιωμένοι και όλοι μας. Αλλά στο σύνολο μαζευτήκαμε και η επικοινωνία άρχισε να συρρικνώνεται στα βασικά.

Αλλά καμιά επικοινωνία δεν ευδοκιμεί κάτω από περιορισμούς. Για αυτό τώρα που δεν έχουμε μέτρα υποχρεωτικά αυξάνω το επίπεδο επικοινωνίας προσθέτοντας όλες τις τεχνολογικές λύσεις πάνω στη δυνατότητα επαφής. Θέλει πρόσθεση πια για να καλυφθεί το μεγάλο διάστημα της αφαίρεσης.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr