Όποιος κάνει βόλτα στο παραλίμνιο αυτές τις ημέρες βλέπει και το μέγεθος των παρεμβάσεων που έχουν γίνει ώστε να προετοιμαστεί η μεγάλη ψηφιακή έκθεση της Στέγης που θα εγκαινιαστεί την Παρασκευή. Τα μεγέθη, οι απαιτήσεις για εκθέσεις σαν τα Plasmata II δεν είναι παρά η βάση, η κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πολιτιστικό γεγονός. Κι αυτό αποτελεί και μία νέα συνθήκη σήμερα για την παραγωγή πολιτισμού και τη δημιουργία νέων καλλιτεχνικών δεδομένων.
Και δεν λέμε κάτι νέο εδώ, απλώς παίρνουμε μία αφορμή από κάτι που βλέπει ήδη ο κόσμος και θα φανεί όταν ξεκινήσει και το ίδιο το γεγονός. Πολιτισμός σημαίνει προετοιμασία, παραγωγή, εξοπλισμός και τεχνολογία, εργασία πολλών ανθρώπων, όταν μιλάμε για φεστιβάλ, μεγάλες εκθέσεις, σύγχρονες παραγωγές σε δημόσιους χώρους.
Για να πούμε ένα άλλο παράδειγμα, μόνο για το τριήμερο συμπόσιο «Διά-Δραση» του Πνευματικού Κέντρου που θα ξεκινήσει την Πέμπτη έχουν ήδη κινητοποιηθεί δεκάδες άνθρωποι.
Δεν είναι αυτό μόνο πολιτισμός φυσικά. Υπάρχουν πολλές περισσότερες πτυχές και όλες έχουν τη δική τους αξία. Κι ο μοναχικός ποιητής που ολοκληρώνει τη συλλογή του ή ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου που κάνει πρόβες είναι κομμάτια αυτής της μεγάλης περιπέτειας του ανθρώπου να υπερβεί τα όρια του κόσμου του και να διερευνήσει μέσα από την έκφραση, άλλους κόσμους, να παράγει πολιτιστικό έργο.
Οι πόλεις όμως, που θέλουν να βλέπουν μπροστά πρέπει να αντιληφθούν και τα μεγέθη και τις απαιτήσεις. Για αυτό και έχουμε μιλήσει ξανά και ξανά για την ανάγκη κατασκευής νέων κτιρίων που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες τάσεις (ένα κτίριο για εικαστικά έργα, ένας πολυχώρος, αίθουσες για πρόβες κλπ) ή την αξιοποίηση υπαρχόντων (κρίμα που δεν προκρίθηκε η ιδέα για το παλιό πανεπιστήμιο που θα ήταν ιδανικό για κέντρο δημιουργίας και όχι απλώς μία σειρά από γραφεία).Και βέβαια απαιτούνται και πόροι, κονδύλια. Τα οποία θα επενδυθούν ώστε να ανοίξουν δημιουργικοί δρόμοι έκφρασης μέσα από την τέχνη, αλλά θα συμβάλλουν παράλληλα και στο χτίσιμο νέων ταυτοτήτων και νέων οδών προβολής των τόπων. Ο πολιτισμός δημιουργεί σύγχρονες ταυτότητες και τοπόσημα μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Σύνθεση και όχι πρόσθεση
Υπάρχει μία αίσθηση ότι ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα έρχεται από την πρόσθεση των πολλών διαφορετικών κοινών που θα προσέλθουν και θα στηρίξουν ένα κόμμα. Το εκλογικό σώμα έχει μοιραστεί σε ομάδες, κοινά διαφορετικά μεταξύ τους και το μυστικό θεωρείται ότι είναι να προσθέσεις κάποια από αυτά και να φτιάξεις ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Λίγο νέοι, λίγο συνταξιούχοι, λίγη πρόοδος, λίγη συντήρηση και πάει λέγοντας.
Μάλλον όμως, δεν δουλεύει έτσι. Τουλάχιστον δεν δουλεύει για τα μεγάλα κόμματα που θεωρητικά απευθύνονται σε πολλά κοινά, οπότε αν δούλευε η πρόσθεση θα έπαιρναν από 50% το καθένα. Δεν πήραν όμως.
Υπάρχει βέβαια το παράδειγμα της Αμερικής με τα δύο κόμματα, τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους που λειτουργούν σαν ένωση διαφορετικών ομάδων υπό τη σκέπη τους, αλλά μάλλον δεν ανταποκρίνεται στις ευρωπαϊκές ανάγκες για πολυμορφία και πολλαπλές και πιο λεπτές πολιτικές ταυτότητες.
Που πάλι δεν είμαστε σίγουρα και το προς τα πού πάνε τα πράγματα. Όμως αντί να προσθέτουμε συχνά τα ανόμοια και με μικρό εκλογικό αποτέλεσμα μήπως θα ήταν καλύτερα να συνθέτουμε; Να συνθέτουμε ταυτότητες και διακριτό στίγμα; Δεν είναι η πολιτική κάτι που δίνει ένα καθαρό στίγμα;
Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ
fkaramitsos@yahoo.gr
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ
