Μπορεί να άνοιξαν οι τράπεζες, όμως οι έλεγχοι κεφαλαίων και κυρίως το κλίμα στην αγορά, κάνουν ασφυκτική την κατάσταση. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες. Άφησε την πραγματική οικονομία να στερέψει την ώρα που ασκούνταν στις διαπραγματεύσεις ή έφτιαχνε εναλλακτικά σχέδια στα war room.

Αλλά ας μην κάνουμε ότι δεν βλέπουμε και τι συμβαίνει στην πράξη. Η λέξη επιχειρηματικότητα αφορά λίγες, μειοψηφικές, επιχειρήσεις στη χώρα μας. Οι περισσότερες είναι κρατικοδιαίτες επιχειρήσεις με ερασιτέχνες ιδιοκτήτες που περιφρονούν το προϊόν του και την εργασία των εργαζομένων τους. Πού είναι οι επενδύσεις σε τεχνογνωσία, καινοτομία, καλό προσωπικό; Πού είναι οι νέες ιδέες, οι κοινωνικές παρεμβάσεις, ο αγώνας για βελτίωση σε όλα τα επίπεδα; Κι αυτές δεν είναι ελλείψεις της κρίσης αλλά προϋπήρχαν αυτής. Και προσέξτε: Ήταν και είναι τόσο χάλια η κατάσταση, που μόλις προόδευε μια καλή επιχείρηση έπεφταν όλοι οι άλλοι πάνω της για να της μειώσουν την πρόοδο. Καλύτερα να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα που λένε.

Τα έτοιμα λεφτά

Ένα μέρος της γκρίνιας που αναπαράγεται αυτές τις μέρες δεν είναι από όσους αγωνιούν και αγωνίζονται πραγματικά στην αγορά. Αλλά είναι από εκείνους που θέλουν για μία ακόμα φορά να πέσουν με τα μούτρα πάνω στα έτοιμα λεφτά. Θέλουν να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ για να μπορέσουν να ξαναφάνε χωρίς κόστος τα κονδύλια του νέου ΕΣΠΑ, για να απορροφήσουν ξανά σε μαύρες τρύπες της μη παραγωγικής οικονομίας τα νέα προγράμματα.

Είναι πολύ χαρακτηριστική δε, η νοοτροπία του τυπωμένου χρήματος που έχουμε. Χρήμα να έχει το χέρι και μαξιλάρι να το βάζει από κάτω. Τόσο ρευστό στην αγορά, δεν έχουν αναλογικά οι πιο ανεπτυγμένες οικονομίας. Ρευστό όμως που απλώς κάθεται.

Ανοιχτή κοινωνία

Η κυβέρνηση δεν έχει ευθύνη να μειώσει μόνο τη διαφθορά και να φέρει μεταρρυθμίσεις. Έχει κυρίως ευθύνη, να δημιουργήσει μια ανοιχτή κοινωνία και μία ανοιχτή οικονομία. Στην οποία κοινωνία κανείς να μην κρίνεται για τη συμπεριφορά του, τις σκέψεις του ή τις προτιμήσεις του. Και στην οποία οικονομία, να μπορεί ο καθένας να κινεί τα χρήματά του με μόνο κριτήριο το πώς θέλει να παράγει κέρδος και πώς συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή. Τα πράγματα είναι απλά για όποιον θέλει να τα δει: Ο καθένας μπορεί να λειτουργεί ελεύθερα μέσα όμως σε ένα πλαίσιο κανόνων που επιτυγχάνει την ευημερία όλων (αυτό εξυπηρετεί η δίκαια φορολόγηση). Μπορεί να γίνει τουλάχιστον ως ένα βαθμό. Γίνεται σε άλλες χώρες. Και οι ανισότητες που δημιουργούνται στην Ελλάδα και οι αδικίες επίσης, μπορούν να μειωθούν. Ας δοκιμάσουμε…

fkaramitsos@yahoo.gr